Mama is truly a Mauli (mother) to His sadhaks. Often sadhaks realised that PPS Mama not only forestalled all unpleasant events from which they were fated to suffer, but also took it upon Himself to endure these events.
Day: Saturday, March 10, 1979
Time: Approximately 9 p.m.
Venue: Borivali railway platform, Mumbai, Maharashtra, India
Public transport in Mumbai is always overcrowded. Sadguru Mama, however, often travelled by public transport (e.g., buses and trains). Especially, traveling by railway during peak hours is a nightmare best avoided. On this fateful day, He was travelling unaccompanied to Borivili in a crammed local train, during the peak traffic hour. Two groups of passengers stood at the door of the train compartment, quarrelling, making it potentially impossible for other passengers to get on or off the train. The train halted at the station, yet the passengers at the doorway did not move aside. Mama and other passengers were stuck, unable to disembark from the train. After a minute or so, the train started to depart the station. The crowd, in a panic, pushed and shoved everyone in their way as people wanted to jump off the moving train before it completely left Borivili station!
In that commotion, Mama fell flat on the railway platform! His toes and knees were badly hurt. His wrist was fractured. His jaw took a bad blow and Mama lost a couple of teeth. Bleeding profusely, Mama almost lost consciousness. “Get up and get going!” a divine voice urged Him. Mama gingerly got up and somehow reached the place where He was to deliver the discourse (Pravachan). A crowd had already assembled there. Taken aback at the sight of His bleeding and bruised form, the people there were pretty sure that Mama would have to cancel the Pravachan seva. But that was not to be. Mama heard the divine voice of His Sadguru, PPS Shree Gulavani Maharaj, ‘You keep on advising sadhaks that they should disregard physical pain as much as possible; that, in fact, they should consider that pain is nothing more than a result of their karma, and hence, should welcome it. So now practice what you preach!’
Needless to say, that’s exactly what Mama did. Face swollen and bleeding, teeth broken and jaw bruised, He remained oblivious to His injuries and pain as He addressed the crowd for the next 50 minutes. Later, as the blood clotted, His teeth were so stuck together that He could hardly open His mouth!
A few days before March 10th, Mama had advised Dr. Sane to be cautious as He knew Dr. Sane was destined to meet with an accident and hurt his jaw. Despite the warning, Dr. Sane remained safe and sound. When Mama returned from Borivili, Dr. Sane realised that Mama had suffered what Dr. Sane was meant to! “Oh Mama! Why did You take up my bad karma? Let me suffer from whatever I have to. I can’t bear to look at You right now. How did you address the crowd in this state?” exclaimed Sane.
“Oh, it was nothing,” Mama calmly replied. “One has to practice what one preaches. It was only due to the grace of my Sadguru that I could deliver the discourse,” said Mama.
Dr. Sane was speechless. He wondered what was more baffling: the predictions made by Sadguru Mama about the calamities in the near future; His calm, despite pain; His love for sadhaks; His unquestioning faith and obedience to His Sadguru; the greatness which He wore lightly; or His humility in not claiming credit for saving His sadhaks!
Originally published in the book Smrutiprasanga, ed.1, in 2018 by Shree Vamanraj Prakashan (SVP#240) compiled and edited by Sadguru P P Shree Dada. Refer to story number 23 from category Vividha Smrutilekh authored by Dr. S.P. Sane on page 180. Also refer to article titled “Deha Dukkha Te Sukh Maanit Jave” from Vangmay Parijat, ed. 1, in 2006 by Shree Vamanraj Prakashan (SVP#178) authored by Sadguru P P Shree Mama, on pp. 273-275.
Read in English | Read in Sanskrit | Read in German
(Sanskrit version)
साधकानां स्थाने सद्गुरुः क्लिश्नाति
मामामहाभागाः निजसाधकानां कृते सत्यमेव मातृरूपाः सन्ति | बहुधा साधकैः अनुभूतं यत् तेषां भाग्यलिखिताः क्लेशमयाः घटनाः सद्गुरुमामामहाभागैः न केवलं विहताः अपि तु स्वयमपि ताः सोढाः|
दिवसः – शनिवासरः, १० मार्चमासः, १९७९
समयः – प्रायेण रात्रौ नववादनम्
स्थलम् – बोरिवली रेलस्थानकम्, मुम्बई, महाराष्ट्रः, भारतम्
मुम्बईपुर्यां सार्वजनिकः वाहनव्यवहारः नित्यमेव जनसमूहैः अतिसङ्कुलः भवति | तथापि सद्गुरुमामामहाभागाः प्रायशः सार्वजनिकवाहनव्यवस्थया (अर्थात् बसयानम्, रेलयानम् इत्यादिना) प्रयान्ति स्म | विशेषतः सम्मर्दसमये यदा सर्वे प्रवसन्ति तदा रेलयानेन प्रवासः नाम दुष्कर: दुःस्वप्नः इव | तस्मिन् दुर्दिवसे सद्गुरुमामामहाभागाः एकाकिनः एव अत्याकुले रेलयाने सम्मर्दसमये बोरिवलीप्रान्तं गच्छन्तः आसन् | प्रवासिनां द्वौ समूहौ रेलयानस्य द्वारे कलहायमानौ आस्ताम्, येन इतरेषां प्रवासिनां गमनागमनं सर्वथा अवरुद्धम् आसीत् |
रेलयानं स्थानके संस्थितम् अभवत्, किन्तु द्वारे स्थिताः प्रवासिनः न अपासरन् | मामामहाभागाः तथा च अन्ये प्रवासिनः अवरुद्धाः | किञ्चित्कालानन्तरं रेलयानं स्थानकात् प्रस्थितम् | जनसमूहः व्यग्रताकारणात् यानस्य बोरिवलीस्थानकत्यागात् पूर्वं सर्वान् मार्गस्थजनान् दूरीकुर्वन् चलतः रेलयानात् कूर्दितुम् अयतत |
तस्मिन् क्षोभे मामामहाभागाः रेलस्थानके पूर्णतः पतिताः अभवन् ! तेषां पदाङ्गुलयः जानुनी च अतिशयं विहताः| तेषां मुखे महान् आघातः अभवत्, केचन दन्ताः अपि च अपतन् | रुधिराकुलमुखाः ते मूर्च्छिता: इव अभवन् | तदैव, “उत्तिष्ठ, शीघ्रं गच्छ !” इति कोऽपि दिव्यध्वनिः तान् प्रैरयत् | मामामहाभागाः कथमपि उत्थाय यत्र तैः प्रवचनं करणीयम् आसीत्, तत्र प्राप्नुवन् | जनाः सम्मिलिताः आसन् | मामामहाभागानां तत् रुधिरव्रणाकुलं रूपं दृष्ट्वा चकिताः जनाः अमन्यन्त यत् ते अवश्यं प्रवचनं न करिष्यन्ति | किन्तु वस्तुतः तथा न अभवत् |
मामामहाभागाः तेषां सद्गुरोः परमपूज्यश्रीगुळवणीमहाराजाणां दिव्यध्वनिम् अशृण्वन्, “त्वं सदा साधकान् उपदिशसि यत् तैः शारीरिकी वेदना उपेक्षणीया ; अपि च, सा वेदना निजकर्मणाम् एव परिणामः इति मत्वा तस्याः स्वागतं कर्तव्यम् इति | अतः यद् उपदिशसि तत् अधुना स्वयम् आचर !”
अर्थात् इदमेव मामामहाभागैः कृतम् | मुखं प्रवृद्धं रुधिरमयं च आसीत्, दन्ताः भग्नाः मुखम् आहतं च आसीत् तथापि मामामहाभागाः स्वव्रणानाम् अनभिज्ञाः इव ततः होरापर्यन्तं पुरःस्थं जनसमूहम् उपादिशन् | अनन्तरं यथा रुधिरं शुष्कम् अभवत् तथा तेषां दन्ताः एवं संलग्नाः अभवन् यत् ते मुखमपि उद्घाटयितुं अशक्ताः अभवन् |
अस्याः घटनायाः पूर्वं (मार्चमासस्य दशमदिनाङ्कात् पूर्वम्) मामामहाभागैः डॉ. सानेमहोदयः सावधानः भवितुम् उपदिष्टः आसीत् यतः ते अजानन् यत् डॉ. सानेमहोदयः मुखविघातकम् अपघातं प्राप्स्यति इति | किन्तु यद्यपि पूर्वसूचना दत्ता आसीत् तथापि डॉ. सानेमहोदयः सुरक्षितः अतिष्ठत् | मामामहाभागाः यदा बोरिवलीतः प्रत्यागताः तदा डॉ. सानेमहोदयः दुर्घटनां ज्ञातवान् | तदा सः अवगतवान् यत् यदपि तेन स्वयं भोक्तव्यम् आसीत् तदेव मामामहाभागैः भुक्तमस्ति ! सः उद्वेगेन अवदत्, “भोः मामा ! किमर्थं भवता मम दुष्कर्म अङ्गीकृतम्? यदपि मया भोक्तव्यम् अस्ति तदहमेव अङ्गीकरिष्यामि | अहं सम्प्रति भवन्तम् एवं द्रष्टुं न शक्नोमि | कथं भवता अस्याम् अवस्थायां प्रवचनं कृतम्?”
मामामहाभागैः शान्ततया उत्तरितम्, “तत्तु किमपि नास्ति | यथा उपदेशः तथैव आचरणमपि भवेत् | अयं मम सद्गुरोः एव अनुग्रहः येन अहं प्रवचनं कर्तुं समर्थः अभवम् |”
डॉ. सानेमहोदयः निःशब्दः आसीत् | सः अचिन्तयत् मामामहाभागानां व्यक्तित्वे किम् अधिकविस्मयकरम् अस्ति : सद्गुरुमामामहाभागैः कृतं दुर्घटनानां भविष्यत्कथनम्; क्लेशे अपि शान्ता आकृतिः; तेषां साधकप्रीतिः; स्वसद्गुरुवचने संशयरहिता श्रद्धा निष्ठा च; सहजं माहात्म्यम्; अथवा तेषां नम्रत्वं येन ते निजसाधकानां रक्षणस्य श्रेयः अपि न स्वीकुर्वन्ति !
मूलतः स्मृतिप्रसङ्ग-ग्रन्थे प्रकाशितम्, २०१८ मध्ये श्रीवामनराजप्रकाशनेन शोधितम्, सद्गुरुश्रीदादामहाभागैः सङ्कलय्य शोधितम् | डॉ.सानेमहाभागैः लिखितः ‘विविध स्मृतिलेख’ इति विभागे, १८० पृष्ठे, कथाक्रमाङ्कः कृपया विलोक्यताम् | तथा च ‘देह दुःख ते सुख मानीत जावे’ इत्याख्यं पत्रं वाङ्मयपारिजाते वर्तमानं, २००६ वर्षे श्रीवामनराजप्रकाशनेन शोधितम्, सद्गुरुश्रीदादामहाभागैः सङ्कलय्य लिखितम्, पृष्ठ २७३-२७५ |
Read in English | Read in Sanskrit | Read in German
(German version)
Sadguru leidet anstatt den Sadhak
Mama ist wie Mauli (Mutter) zu allen seinen Sadhaks. Öfters haben viele Sadhaks, die Erfahrung gemacht, dass das schlechte Karma von seinen Sadhaks vorweggenommen hat, oder er selbst unter schlechte Karma von Sadhaks duldete.
Am Samstag, den 10 März 1979, ungefähr gegen 09:00 am Borivali Bahnhof in Mumbai, Maharashtra, Indien, war Sadguru Mama mit den öffentlichen Nahverkehr ohne Gesellschaft unterwegs. In der Rushhour ist es etwas schwierig überhaupt in den Zug ein- oder auszusteigen. An dem Tag standen zwei Mitfahrende am Tür und haben sich heftig gestritten, deshalb konnten die Passagiere am Gleis nicht in den Zug einstiegen und die aus dem Zug nicht aussteigen. Shree Mama wollte aussteigen, aber konnte nicht. Die andere Passagiere haben die Leute gedrängelt und wollten aus dem fahrenden Zug, bevor es zu spät war.
Mama wurde auch geschubst und er fiel am Gleis und hatte seine Knien und Vorderzehen stark verletzt. Seine Handgelenk und sein Kiefer wurden gebrochen und er verlierte einige Zähne! Wegen starker Blutung, wurde er bewusstlos. ,,Steh auf und lauf weiter!” hörte er in seiner Bewusstlosigkeit. Er stand auf und fuhr zu dem Ort, wo er seine Rede (Pravachan) halten wollte. Als die Leute ihn in der Situation sahen, dachten sie, dass er die Rede (Pravachan) nicht mehr halten wird. Aber er hatte dennoch die Rede (Pravachan) gehalten! Er hatte wieder die Stimme von seiner Sadguru PPS Shree Gulavani Mahara gehört und sein Sadguru hat ihm gesagt ,, Beräte Deine Sadhaaks ungeachtet Deine Schmerzen. Eigentlich sind die Schmerzen das Resultat des Karmas deswegen ,musst du diese Schmerzen akzeptieren. Daher halte Deine Rede weiter! ”
Seine Zähne waren kaputt, er konnte auch nicht so richtig sprechen, dennoch hat er die Rede gehalten, sogar 50 Minuten lang.
Vor einigen Tagen hat Shree Mama, Dr. Sane gesagt, dass er sich auf seine Gesundheit achten soll. Shree Mama wusste, dass Dr. Sane mit einem Unfall betreffen wird und damit seinen Kiefer verletzen wird. Dr. Sane ist gar nichts passiert und er war kerngesund. Als Mama wieder von Borivali nach Pune kam, hat sich Dr. Sane an den Wörtern erinnert, was Shree Mama ihm gesagt hat. Er hat ihn direkt gefragt ,, Oh nein Mama! Warum haben Sie meine schlechte Karma erlebt? Bitte lassen Sie mich leiden, was in meiner Karma steht. Ich fühle mich unangenehm und kann Sie nicht so sehen. Wie haben Sie in dieser Lage eine Rede halten können?”
“Ach, das war nichts” sagte Mama beruhigt. “ Man muss betreiben, was man predigt”
Dr. Sane war wortlos. Er wunderte die Vorhersagen Sadguru Mamas, seine Gelassenheit, seine Ruhe trotz allem Schmerz, seine Gehorsamkeit zu seinem Sadguru und letztendlich seine Demut, da er nicht die Anerkennung für die Übernahme von schlechtem Karma genommen hat.
Übersetzt aus dem originellen Text im Buch Smrutiprasanga, ed.1, in 2018, Verlag:Shree Vamanraj Prakashan (SVP#178) Autor: Dr. S.P. Sane, bearbeitet von Sadguru P P Shree Dada. Geschichte Nr.23, S 47. Vgl. Artikel in: ,,Deha Dukkha Te Sukh Maanit Jave from Vangmay Parijat” Auflage 1, in 2006 by Shree Vamanraj Prakashan (SVP#178), Autor: Sadguru P P Shree Mama, on pp. 273-275.
Read in English | Read in Sanskrit | Read in German