Vari is a pilgrimage during which, in the month of Aashadh1As per the lunar calendar, the month of Aashadh precedes the holy month of Shravan. It falls within the monsoon season in India, usually during the Gregorian calendar months of July and August. The Aashadhi Ekadashi day is of special significance in this month. This is the 11th day of the first fifteen-day half of the lunar month of Aashadh. On this day, thousands of pilgrims flock to Pandharpur for the darshan of Lord Panduranga (also known as Vitthal/Vithoba). This pilgrimage to Pandharpur is known as “Vari” and a participating pilgrim is referred to as a “vaarkari”., hundreds of thousands of people in Maharashtra walk on foot from their hometowns to the holy town of Pandharpur, where Lord Vithoba resides. Oblivious to the comforts of good food, proper shelter, rain and sun, the varkaris (pilgrims belonging to the Varkari lineage) walk for miles everyday, chanting the Lord’s name, singing His hymns, listening to discourses (lectures given by the learned) and lost in His glory!
Gopal Joshi was fascinated to hear about how so many different people – rich, poor, educated and illiterate – are all engrossed in chanting His name despite the inconveniences along the journey. He decided to experience the Vari for himself. During the 20 days of Vari, Gopal, too, experienced great joy and bliss. Not once did he even think about consuming alcohol to which he was actually quite addicted.
After the Vari, however, Gopal fell back into his old ways and, in fact, his addiction grew worse. His family and relatives were worried. Though Gopal accepted that he was an alcoholic and wanted to quit, he was clueless as to how to overcome his addiction. Feeling helpless, he did nothing. A couple years later, Gopal remembered how, during the Vari, he never felt like having a drink. And so, he decided to go on the pilgrimage once more in an attempt to get rid of his addiction. He enrolled himself with the group led by followers of Shree Keshavrao Deshmukh Maharaj. That year, Sadguru Mama was a part of the group as well. While on the pilgrimage, Gopal heard a discourse (pravachan) delivered by Sadguru Mama, in which He highlighted the importance of observing certain vows, fasting, etc., in order to discipline one’s mind.
As part of the Vari, the pilgrims stopped in Jejuri, a small town near Pune, where Gopal confided about his troubles to a colleague, Rajabhau Kulkarni. The next morning, his friends, Rajabhau Kulkarni and Mr. Gokhale, got up at 4 a.m., had their bath and sat down for sadhana. Both were disciples of Sadguru Mama. Gopal, who was not initiated at the time, also decided to sit with them and closed his eyes. While they all sat in meditation, Sadguru Mama walked by. For a few seconds, waves of light danced before Gopal’s eyes. Struck with surprise and curiosity, Gopal shared this experience with Rajabhau, who promptly advised him to share everything with Sadguru Mama and seek His guidance on the significance of what Gopal saw during the meditation session.
This was, however, easier said than done. Sadguru Mama was always surrounded by dozens of people who wanted to talk to Him. Mama also happened to be unwell due to overexertion and had to tend to other pressing matters. This made it difficult for Gopal to talk to Mama. After a few such hectic days, to Gopal’s delight, he saw Sadguru Mama sitting by Himself and seized the opportunity to share his experience at Jejuri as well as to pour his heart out. “So what!” Mama responded, “This addiction to alcohol will soon wear off!” “Mama, there is one more thing that I wanted to ask You. I am not your sadhak but may I please stay at Mauli Ashram next month, during Shravan, to read the holy book, Shree Guru Charitra?” requested Gopal. Sadguru Mama happily agreed.
Finally, the varkaris reached their destination of Pandharpur. Full of hope and optimism, born out of Mama’s words of assurance, on the day of Ashadhi Ekadashi, Gopal stood in the holy river of Chandrabhaga and swore by Lord Vithoba and Sadguru Shree Jnaneshwar Maharaj that, with the blessings and support of Sadguru Mama, he would give up alcohol forever. Next month, during Shravan Anusthan, Gopal was initiated with deeksha by Sadguru Mama, whose assurance shepherded him to the path of righteousness.
Originally published in the book Pail Meruchya Shikhari, ed.1, in 1988 by Shree Vamanraj Prakashan (SVP#2) authored and compiled by Sadguru P P Shree Dada. Refer to story #6 authored by Shree Gopal Joshi on page 201.
Read in English | Read in Sanskrit | Read in German
(Sanskrit version)
मदिरापानात् मोचितः।
वारी इति एषा तीर्थयात्रा वर्तते यस्याम् आषाढमासे 2 चान्द्रगणनानुसारम् आषाढमासः पावनं श्रावणमासम् अनु आगच्छति । भारते सः वर्षाऋतौ भवति आङ्ग्लगणनायाः जुलै तथा ऑगस्टमासे । आषाढैकादशीदिवसः अस्मिन् मासे अत्यन्तं महत्त्वपूर्णः अस्ति । अयम् आषाढस्य प्रथमपक्षस्य एकादशः दिवसः वर्तते । अस्मिन् दिवसे सहस्रशः यात्रिकाः भगवतः पाण्डुरङ्गस्य दर्शनार्थं पण्ढरपुरं समागच्छन्ति । एषा पण्ढरपुरयात्रा वारी इति उच्यते, तत्र सहभागी यात्रिकः च वारकरी इति उच्यते । महाराष्ट्रीयाः जनाः शतशः सहस्रशः पद्भ्यां चलन्तः निजग्रामेभ्यः भगवतः विट्ठलस्य निवासस्थानं पावनं पण्ढरपुरक्षेत्रं गच्छन्ति । उत्तमभोजनम्, शोभननिवासः इत्यादिकं गृहसौख्यं त्यक्त्वा वारकरीजनाः (वारकरीपरम्पराम् अनुसरन्तः यात्रिकाः) प्रतिदिनं भगवन्नाम जपन्तः तद्भजनानि गायन्तः प्रवचनानि शृण्वन्तः तन्माहात्म्ये लीनाः अगणितक्रोशान् चलन्ति ।
धनिकाः दरिद्राः सुशिक्षिताः अशिक्षिताः इत्येवं विविधाः जनाः यात्राप्रतिकूलतायामपि भगवन्नामजपे मग्नाः सन्ति इति श्रुत्वा गोपालजोशीमहोदयः विस्मितः अभवत् । सः स्वयमेव वारी अनुभवितव्या इति निर्णीतवान् । वारीयात्रायाः विंशतिषु दिवसेषु गोपालः अपि महान्तं प्रमोदम् आनन्दं च अनुभूतवान् । एकवारमपि सः मदिरायाः विषये न अचिन्तयत् यां प्रति सः सर्वथा आसक्तः आसीत् ।
परन्तु वारीयात्रानन्तरं गोपालः पुनरपि पूर्ववत् आचरत् । वस्तुतः तस्य आसक्तिः अधिकं वृद्धा । तस्य परिवारः कुटुम्बिजनाः च चिन्ताकुलाः अभवन् । यद्यपि गोपालः मदिरासक्तिं स्वीकृतवान् तां त्यक्तुं च इच्छुकः आसीत् तथापि आसक्तिहननं कथं कर्तव्यमिति विषये सः अज्ञः आसीत् । केषाञ्चित् वर्षाणाम् अनन्तरं गोपालः अस्मरत् यत् कथं सः वारीसमये एकदापि मदिरापानं कर्तुं न ऐच्छत् । अतः आसक्तिपरिहारस्य उद्दिष्टेन सः पुनरपि वारीयात्रां गन्तुं निरणयत् । श्रीकेशवराव-देशमुख-महाराजाणाम् अनुयायिभिः प्रणीते समूहे सः स्वनामाङ्कनं कृतवान् । तस्मिन् वर्षे सद्गुरुमामामहाराजाः अपि तस्मिन् समूहे सहभागिनः आसन् । यात्रायां गोपालः सद्गुरुमामामहाराजाणां प्रवचनं श्रुतवान् । तदा ते मनोनिग्रहार्थं व्रताचरणस्य उपवासादिकस्य च महत्त्वं कथितवन्तः।
वारीनियमानुसारं यात्रिकाः पुण्यपत्तननिकटवर्तिन्यां जेजुरीपुर्यां विश्रामम् अकुर्वन् । तदा गोपालः वयस्यं राजाभाऊकुलकर्णीमहोदयं स्वसमस्यां कथितवान् । अग्रिमे प्रभाते तस्य वयस्यौ राजाभाऊकुलकर्णी तथा श्रीगोखलेमहोदयः चतुर्वादने उत्थाय स्नानं कृत्वा साधनां कर्तुम् उपाविशताम् । उभौ अपि सद्गुरुमामामहाराजाणां शिष्यौ आस्ताम् । तदानीम् अननुगृहीतः गोपालः अपि ताभ्यां सह उपविश्य नेत्रे न्यमीलयत् । यदा ते ध्यानमग्नाः आसन् तदा सद्गुरुमामामहाराजाः ततः अगच्छन् । क्षणमात्रं प्रकाशलहर्यः गोपालस्य नेत्राग्रे अनृत्यन् । आश्चर्यौत्सुक्ययुतः गोपालः इमम् अनुभवं राजाभाऊमहोदयाय अकथयत् । राजाभाऊमहोदयः सद्यः एव सर्वमपि सद्गुरुमामामहाराजेभ्यः निवेदयितुम् असूचयत् । यत्किमपि ध्याने दृष्टं तस्य विषये तेषामेव मार्गदर्शनं प्रार्थयितुं सः अकथयत् ।
इदं तु अतीव दुष्करं कार्यमासीत् । सद्गुरुमामामहाराजाः सदैव बहुभिः वक्तुकामैः जनैः आवृताः भवन्ति स्म । ते अतिश्रमेण अस्वस्थाः अपि आसन् । एतेन गोपालस्य सद्गुरुमामामहाराजैः सह वार्तालापः दुष्करः अभवत् । केषाञ्चित् ईदृशानां व्यग्राणां दिवसानाम् अनन्तरं गोपालः सद्गुरुमामामहाराजान् एकाकिनः स्थितान् अपश्यत् अहृष्यत् च । इमम् अवसरं गृहीत्वा सः जेजुरी-अनुभवं निजव्यसनानि च तान् न्यवेदयत् । सद्गुरुमामामहाराजाः अवदन्, “किमनेन! एषा मदिरासक्तिः शीघ्रमेव लयं गमिष्यति ।” “अपरम् इदम् अहं प्रष्टुमिच्छामि । अहं भवतः साधको न अस्मि तथापि अग्रिमे श्रावणमासे माऊली-आश्रमे उषित्वा किम् अहं दिव्यग्रन्थं श्रीगुरुचरित्रं पठामि?” इति गोपालः प्रार्थयत् । सद्गुरुमामामहाराजाः सानन्दम् अनुमतिं दत्तवन्तः।
अन्ततः सर्वे वारकरीजनाः गन्तव्यस्थानं पण्ढरपुरं प्राप्ताः। मामामहाराजानां शब्दोद्भूताभिः आशासद्भावनाभिः पूर्णहृदयः गोपालः आषाढैकादशीदिने चन्द्रभागानद्याः पवित्रे जले
स्थितः भगवतः विट्ठलस्य सद्गुरुज्ञानेश्वरमहाराजाणां च शपथेन तथा सद्गुरुमामामहाराजानां आधारेण आशीर्वादैः च प्रतिज्ञाम् अकरोत् यत् सः मदिरां नित्यरूपेण त्यजेत् इति । अग्रिमे मासे श्रावणानुष्ठानकाले गोपालः सद्गुरुमामामहाराजैः दीक्षां दत्त्वा अनुगृहीतः। तेषां मार्गदर्शनम् एव तं धर्ममार्गं पुनरानयत् ।
मूलतः ‘पैल मेरूच्या शिखरी’ इति ग्रन्थे प्रकाशिता, श्रीवामनराजप्रकाशनेन १९८८वर्षे शोधिता सद्गुरुश्रीदादामहाभागैः लिखिता सङ्कलिता च | कृपया श्रीगोपालजोशीलिखिता कथा, कथाक्रमाङ्कः ६, २०१ पृष्ठे विलोक्यताम् |
Read in English | Read in Sanskrit | Read in German
(German version)
Wie ein Alkoholiker in Abstinenz lebte
Nach dem hinduistischen Kalender im Monat des Aashadh3Nach Lunarmonate ist die Periode der Shravan in der Regenzeit zwischen Juli und August in Indien. Der Tag Aashadhi Ekadashi ist der wichtigste Tag in diesem Monat (der 11. Tag). An diesem Tag gehen viele Pilger nach Pandharpur um den Tempel von Lord Panduranga (auch bekannt als Vitthal/Vithoba) zu besichtigen und seine Segen zu bekommen. Diese Pilger nennt man als “Vari” und die Leute die daran teilnehmen sind “vaarkari”, pilgern viele Varkaris (Gruppe von Menschen, die zum Varkari Clan gehören) nach der heiligen Stadt Pandharpur in Maharashta zu Fuß. In Pandharpur ist der Ort, wo Gott Vithobas Tempel ist. Auf dem Weg zu ihm verzichtet man auf gutes Essen und auf einem Dach. In dieser Zeit regnet es und die Varkaris skandieren Name des Gottes, singen Gotteslieder laufend und hören die Rede (Pravachan) von Experten wie Shree Keshavrao Deshmukh Maharaj.
Gopal Joshi hat von diesem Pilgir gehört und für ihn war es faszinierend, wie Menschen aller sozialen Schichten zusammenkommen und den Weg zum Tempel finden. Er hatte sich für Vari entschieden, denn er wollte seinen Alkoholkonsum in Griff kriegen. In den 20 Tagen war er glücklich und hat nicht einmal über Alkohol gedacht.
Nach Vari hat er wieder zur Flasche gegriffen und hat mehr Alkohol als zuvor konsumiert. Seine Familie hat sich um ihn Sorgen gemacht und er selber wusste nicht, wie er mit der Alkoholismus klarkommen sollte. Er hat sich nochmals mit der Pilgergruppe unter Leitung von Shree Keshavrao Deshmukh Maharaj angemeldet. Sadguru Shree Mama war auch in der Gruppe und hatte dieses Mal eine Rede (Pravachan) gehalten. Satguru Shree Mama hat in der Rede die Wichtigkeit Einhalten der Gelübde gesagt, damit man den Verstand kontrollieren kann.
In Jejuri in der Nähe von Pune, Maharashtra haben alle Pilger in der Nacht eine Pause gemacht und Gopal, der Alkoholiker hat sich bei einem Sadhak Rajabhau Kulkarni geoutet. Am nächsten Tag früh um 04:00 haben die Sadhaks in dem Fluss gebadet und saßen für Sadhana. Gopal war kein Sadhak, aber er saß mit. Während die alle Saßen kam Sadguru Mama vorbei und nach einigen Sekunden Lichtstrahlen kamen vor Gopals Augen. Er teilte das Erlebnis mit Herr Rajabhau mit, der ihm sagte, dass er unbedingt mit Shree Mama ins Gespräch kommen soll.
Das war leider zu dieser Zeit nicht einfach, denn wollten viele Menschen mit Sadguru Shree Mama sprechen. An einem Tag gings Shree Mama wegen Überanstrengung nicht so gut und Gopal war es schwierig Shree Mama anzusprechen. Nach einigen Tagen sah er Shree Mama im Hof allein sitzend und sprach ihn an. ,,Na und? Die Abhängigkeit von Alkohol geht ja bald weg!” Mama, ich möchte noch etwas Sie fragen ,, Ich bin nicht Ihr Sadhak, kann ich dennoch in den nächsten Monat in Mauli Kloster wohnen? Kann ich auch in *Shravan das heilige Buch Shree Guru Charitra lesen? Mama hat ihm zugesagt.
Letztendlich kamen alle varkaris in Pandharpur an und mit voller Hoffnung und Optimismus an dem Tag der Ashadi Ekadashi, ging Gopal in den Fluss baden und hat vor Lord Vithoba und Shree Jnaneshwar Maharaj geschwört, dass er für immer auf Alkohol verzichten werde.
Im nächsten Monat der Shravan Anushtan hat er Deeksha von Shree Mama bekommen und von dem Tag an, ging er auf dem Weg der Rechtschaffenheit.
Übersetzt aus dem Buch Pail Meruchya Shikhari, ed.1, in 1988 Verlag Shree Vamanraj Prakashan (SVP#2) geschrieben von Sadguru P P Shree Dada. Vgl. Geschichte Nr. 6 geschreiben von Shree Gopal Joshi S 201.
Read in English | Read in Sanskrit | Read in German