To ensure that we make progress in our spiritual path, our Sadguru is always by our side; whether in person or in thought, their guidance continues to inspire us.
In November 1983, His Holiness Sadguru Shree Mama (“Mama”) conducted a camp in Bhilai, a city in the state of Madhya Pradesh in central India. I was saddened by the fact that I was missing the first day of the camp as I had to stay home in Raipur, a city 35 km from Bhilai. ‘It would have been great to attend the whole camp’, I thought to myself, however, decided to stay positive. On the day of the camp, I got up for my sadhana at 5 am. During the entire duration of the sadhana, I had a feeling of blissful happiness. A few minutes into my sadhana, I felt someone’s presence! It was as though someone walked into the room and was around me. I could feel someone watching over me. After my sadhana, I got curious and asked my wife if she had entered the room. To my surprise, however, she said she hadn’t come into the room at all. Now, I had this burning question – who came into my room during the sadhana?
We left for Bhilai in the evening that day. As soon as we reached the venue, we met with Mama. I narrated the entire episode to Him and He patiently heard my story as the question had continued to linger in my mind all day. Very calmly, he said, “I was there myself!” I was pleased to hear that it was Mama. It reinforced my strong belief that He is always watching over us. Knowing that we had His blessings and support was the push we needed to continue on our spiritual journey!
Originally published in the book Smrutiprasanga, ed.1, in 2018 by Shree Vamanraj Prakashan (SVP#240) compiled and edited by His Holiness Sadguru Shree Dada. Refer to story number 10 from the category Saadhananubhuti authored by Mr. Ravindra Nandedkar on page 516.
Read in English | Read in Sanskrit | Read in German | Read in French
(Sanskrit version)
साधनाकाले संस्मरणीयाऽनुभूतिः|
अस्माकं साधनामार्गे प्रगतिः भवतीति निश्चेतुम् अस्माकं सद्गुरुः नित्यमेव अस्मत्पार्श्वे वर्तते | व्यक्तिरूपेण विचाररूपेण वा स्यात् तेषां मार्गदर्शनम् अस्मान् अवश्यं प्रेरयति |
नोव्हेम्बरमासे १९८३तमे ख्रिस्ताब्दे प.पू.सद्गुरुश्रीमामामहाभागाः मध्यभारते मध्यप्रदेशराज्यस्य भिलैप्रान्ते एकं शिबिरम् अनुष्ठितवन्तः| अहं दुःखितः अभवम्, यतः मया भिलैप्रान्तात् ३५कि.मि. दूरे रायपुरनगरे मम गृहे स्थातव्यम् आसीत् अतः अहं शिबिरस्य प्रथमदिने उपस्थातुं न शक्तः| अहं चिन्तितवान्, “सम्पूर्णशिबिरे उपस्थितिः अतीव उत्तमा अभविष्यत् |” तथापि सुखतया तिष्ठामि इति मया निश्चितम् | शिबिरस्य दिवसे प्रभाते पञ्चवादने अहं साधनार्थम् उत्थितः| साधनायाः समग्रे कालखण्डे मम हृदये आनन्दस्य भावना आसीत् | साधनायां किञ्चिन्निमिषमात्रम् अहं कस्यचित् उपस्थितिम् अनुभूतवान् ! यथा कोऽपि कोष्ठे चलित्वा मम परितः आसीत् | कोऽपि मां पश्यन् अस्ति इति अहम् अनुभूतवान् | साधनासमाप्त्यनन्तरम् अहं कुतूहलेन मम भार्यां पृष्टवान् यदि सा कोष्ठे प्रविष्टा आसीत् वा | किन्तु आश्चर्यम् एव तया उक्तं यत् सा तस्मिन् कोष्ठे नैव आगता इति | अधुना मम मनसि अयं जाज्वल्यमानः प्रश्नः आसीत् – साधनाकाले कः मम कोष्ठम् आगतः?
वयं भिलैप्रान्तं गन्तुं तद्दिवसे सायङ्काले प्रस्थिताः| शिबिरस्थानं प्राप्य एव वयं श्रीमामामहाभागान् मिलितवन्तः| अहं मम सम्पूर्णं प्रसङ्गं तेभ्यः निवेदितवान् | ते शान्ततया मम कथां श्रुतवन्तः यत् कथं मम मनसि स एकः प्रश्नः संस्थितः आसीत् | अत्यन्तं शान्ततया ते अवदन्, “अहं स्वयं तत्र आसम् !” ते श्रीमामामहाभागाः एव आसन् इति श्रुत्वा अहं प्रसन्नः अभवम् | एतेन मम दृढा श्रद्धा यत् ते सदैव अस्मान् पश्यन्तः सन्ति इति पुनरपि सिद्धा अभवत् | तेषाम् आशीर्वादाः आधारश्च अस्मत्समीपे सन्ति इति ज्ञानमेव चोदयति अस्मान् अस्माकं साधनाप्रवासे |
मूलतः स्मृतिप्रसङ्गपुस्तके (आवृत्तिः १) श्रीवामनराजप्रकाशनेन २०१८ वर्षे प्रकाशिता प.पू.श्रीदादामहाभागैः सङ्कलिता सम्पादिता च | कृपया कथा -क्रमाङ्कः १० ‘विविध अनुभूति’विभागे श्री.रवीन्द्र-नांदेकर-महोदयेन लिखिता ५१६ पृष्ठे विलोक्यताम् |
Read in English | Read in Sanskrit | Read in German | Read in French
(German version)
Eine schöne Erfahrung während Sadhanas
Um zu gewährleisten, dass wir auf dem spirituellen Weg Fortschritte machen, ist unser Sadguru immer auf unserer Seite, sei es, dass er bei uns persönlich ist oder in unseren Gedanken. Er inspiriert uns immer.
In November 1983 hat Mama ein Kurs in Bhilai in zentralindiens durchgeführt. Da ich nicht teilnehmen konnte, war ich in Raipur ungefähr 35 von Bhilai entfernt, traurig. ,,Es wäre gut, wenn ich den ganzen Kurs mitmachen kann’’ habe ich immer gedacht, aber ich habe versucht, positiv mit der Sache umzugehen. Am den ersten Tag des Kurs bin ich um 05 Uhr für mein tägliches Sadhana aufgestanden. Während des Sadhanas hatte ich eine schöne, himmlische Gefühl miterlebt. Mir war es bewusst, dass jemand bei immer ist! Ich hatte auch das Gefühl, dass jemand in mein Zimmer reinspaziert ist. Nach Sadhana habe ich meine Frau gefragt, ob sie in mein Zimmer war, aber war sie doch nicht! Mein Neugier stieg auf und ich stelle mir immer die Frage, wer war denn in meinem Zimmer?
Am dem selben Abend haben wir uns auf dem Weg für die nächsten Tagen des Kurses gemacht und als wir Shree Mama getroffen haben, habe ich ihm alles erzählt. Er hat mich zugehört und als ich ihm gefragt habe, sagte er ruhig ,,Ich war dort!’’. Ich war mega glücklich und mein Glaube an ihm hat verstärkt. Er passt immer auf uns, dieses Ereignis hat uns ,,gepusht’’ weiter auf dem Weg der Spiritualität zu laufen, natürlich wegen seiner Gnade….
Aus dem Buch Smrutiprasanga, ed.1, in 2018 verlegt von Shree Vamanraj Prakashan (SVP#240 zusammengefasst und bearbeitet von Seiner Heiligkeit Sadguru Shree Dada. Vgl Geschichte Nr. 10 aus Vividha Anubhuti geschrieben von Herr Ravindra Nandedkar Seite Nr. 516.
Read in English | Read in Sanskrit | Read in German | Read in French
(French version)
Une experience memorable pendant sadhana
Notre Sadguru est toujours avec nous pour qu’on progresse sur notre chemin spirituel; son guidance continue à nous inspirer, soit en personne ou en pensée.
En novembre 1983, Sa Sainteté Sadguru Shree Mama (Mama) a mené un camp à Bhilai, une ville dans l’État de Madhya Pradesh dans l’Inde centrale. J’étais triste parce que j’allais rater le premier jour du camp comme je devais rester à Raipur, une ville de 35 km de Bhilai.
“Cela aurait été super de participer au camp entier,” pensais-je, mais j’ai décidé de rester positif.
Le jour du camp, je me suis levé à 5 heures pour mon sadhana. Pendant le sadhana, je me suis senti béatement heureux. Dans les premières minutes du sadhana, j’ai senti la présence de quelqu’un, comme si cette personne était proche de moi et me regardait. Apres mon sadhana, j’ai demandé à ma femme si elle est entrée dans ma chambre et elle a répondu non. Maintenant, j’ai eu une question brûlante – qui venait dans la chambre pendant mon sadhana ?
Enfin, nous sommes partis pour Bhilai ce soir-là. Quand nous sommes y arriver, nous avons rencontré Mama et je lui ai expliqué ce qui s’est passé et il avait écouté mon histoire avec patience comme la question toujours brûlait dans ma tête.
Finalement, il a répondu “j’étais là moi-même!”
En écoutant que c’était Mama, J’étais aux anges ! Cette petite histoire a renforcé ma conviction que Mama veille sur nous. Sachant le fait que nous avions ses bénédictions et son soutien était comme le coup de pouce dont nous avions besoin, pour continuer notre voyage spirituel !
Publié à l’origine dans le livre Smrutiprasanga, ed.1, en 2018 par Shree Vamanraj Prakashan (SVP#240) compilé et édité par Sa Sainteté Sadguru Shree Dada. Se référer à l’histoire numéro 10 de la catégorie Saadhananubhuti rédigée par M. Ravindra Nandedkar à la page 516.
Read in English | Read in Sanskrit | Read in German | Read in French
👆वरील ब्लॉग वाचतांना, मी आश्चर्यचकित झालो की साधकाच्या अनुभूतीचे भाषातंर, इंग्रजीत, संस्कृतच नाही पण जर्मन भाषेत पण केले आहे!
संदीप – तुमचे व तुमच्या टीमला ह्या अथक परिश्रमा बद्दल, त्रिवार वंदन 🌸🌺🌸
Feeling blessed