His Holiness Sadguru Shree Mama (“Mama”) looked upon His sadhak disciples as His own children, loved them unconditionally, and helped them accelerate their progress on the path of spirituality. Mr. Sanglikar experienced this aspect of Mama’s personality, in multiple instances.
Mr. Sanglikar lived in Kale, a small village in the Kolhapur district, in the western part of Maharashtra, India. Mr. Ashtekar (father of Mr. Sanglikar’s daughter-in-law) was a veteran sadhak disciple of Mama, who lived in the same village. Whenever Mama was touring in that part of Maharashtra, He would come to Mr. Ashtekar’s place with the intent of meeting the sadhaks living nearby.
During every visit, He would tell Mr. Ashtekar, “Ask Mr. Sanglikar to come over. I want to visit his home as well.”
Upon receiving the message, Mr. Sanglikar would rush to Mr. Ashtekar’s home to meet Mama. Mama would invariably be surrounded by people, and so, Mr. Sanglikar would sit in a corner, away from Mama. Amazingly, every time, Mama would ask him to come and sit near Him! It always humbled Mr. Sanglikar to see that a great saint like Mama made it a point to acknowledge him in person.
Once, Mr. Sanglikar had an opportunity to travel with Mama. They were traveling from Kale to Thane, a town just adjacent to Mumbai. Mr. Sanglikar was in the back seat of the car, and Mama was sitting in the front. Suddenly, Mama invited Mr. Sanglikar to come and share the front seat with Him. Although Mr. Sanglikar felt nervous about sitting near such a great saint, he obeyed. At the time, he didn’t understand why Mama had asked him to sit alongside Him.
But later, other sadhaks told Mr. Sanglikar, “If Mama Himself asked you to sit near Him, then it surely means that He has blessed you.” Mr. Sanglikar was deeply moved by this unexpected shower of grace, which made his life in the true sense!
During one of Mama’s visits, Mr. Sanglikar’s wife, Malti, conveyed a wish to Mama, “Mama, I would like to offer a pooja at Your feet (paadya pooja), but I don’t know how one performs it.”
Ever as kind, Mama instantly replied, “Don’t worry. I will tell you.”
He guided her through every step of the procedure and got the ritual done, to the immense satisfaction of the Sanglikar family.
Mama has continued to guide sadhaks even after leaving His human form. Mr. Sanglikar has experienced this first-hand. One occasion was Mama’s sixth punyatithi in March of 1996, at which time, Shreepad Seva Mandal’s Kolhapur branch arranged a three-day workshop focusing on the subject of Krupayog*. Renowned saints from various sects attended the conference and were felicitated by His Holiness Sadguru Shree Shireesh Dada Kawade (Dada), a spiritual successor of Mama. Mr. Sanglikar was the master of ceremonies of the event and was introducing each saint. “It is a big responsibility. Will I be able to handle it properly?” The thought made him nervous, but since he believed that it was Mama’s wish that he carried out that task, he prayed to Mama and proceeded with his task confidently. The felicitation proceedings went off without a hitch.
He had a similar experience after samudayik sadhana. Dada required sadhaks to read and study the literature of the lineage and present it to others in a lecture format so that one achieved clarity of thoughts in the process. On that particular day, it was Mr. Sanglikar’s turn to impart the discourse. He was very nervous and unsure of himself, but he considered it to be Mama’s wish and prayed to Him before starting the discourse. With Mama’s grace, he could successfully deliver the discourse, which was well received.
Mama’s only aim was to make disciples of the lineage walk the path of spirituality, and He would go to any extent to make that happen.
Credits – Originally published in the book Smrutiprasanga, ed.1, in 2018 by Shree Vamanraj Prakashan (SVP#240) compiled and edited by Sadguru P P Shree Dada. Refer to story number 8 from category Vividha Smrutilekh authored by Late Shree V N Sanglikar on page 69.
Read in English | Read in Sanskrit | Read in German | Read in French
(Sanskrit version)
साधकानाम् उद्धारं निश्चिनोति
प.पू.सद्गुरुश्रीमामामहाभागाः सर्वान् स्वकीयान् साधकशिष्यान् अपत्यवत् पश्यन्ति स्म तेषु निरपेक्षं स्निह्यन्ति स्म तथा आध्यात्मिकमार्गे तेषां प्रगत्यर्थं साहाय्यं कुर्वन्ति स्म | श्री.सांगलीकरवर्यः सद्गुरुश्रीमामामहाभागानां व्यक्तित्वस्य एतं विशेषं बहुवारम् अनुभूतवान् |
श्री.सांगलीकरवर्यः महाराष्ट्रस्य पश्चिमभागे कोल्हापुरप्रान्ते ‘काले’नामके लघुग्रामे निवसति स्म | श्री.अष्टेकरवर्यः (श्री.सांगलीकरवर्यस्य स्नुषायाः पिता) सद्गुरुश्रीमामामहाभागानां ज्येष्ठः साधकशिष्यः आसीत् | सः अपि तस्मिन्नेव ग्रामे वसति स्म | यदा सद्गुरुश्रीमामामहाभागाः महाराष्ट्रस्य तस्मिन् भागे यात्रां कुर्वन्ति स्म तदा तत्रस्थ-साधकमिलनेच्छया ते श्री.अष्टेकरवर्यस्य सदनम् आगच्छन्ति स्म | प्रत्येकागमने ते श्री.अष्टेकरवर्यं कथयन्ति स्म, “श्री.सांगलीकरवर्यं कथय अत्र आगन्तुम् | अहं तस्य गृहमपि गन्तुम् इच्छामि |” सन्देशं प्राप्य श्री.सांगलीकरवर्यः श्री.अष्टेकरवर्यस्य सदनं श्रीमामामहाभागान् मिलितुं त्वरया गच्छति स्म | श्रीमामामहाभागाः तु अनेकजनैः परिवृताः भवन्ति स्म अतः श्री.सांगलीकरवर्यः श्रीमामामहाभागेभ्यः दूरम् एकस्मिन् कोने उपविशति स्म | चित्रं खलु इदं यत् प्रत्येकावसरे श्रीमामामहाभागाः तं स्वसन्निधौ उपवेष्टुं कथयन्ति स्म ! श्रीमामामहाभागसमानाः श्रेष्ठाः महापुरुषाः तं व्यक्तिगतरीत्या पश्यन्ति इति दृष्ट्वा श्री.सांगलीकरवर्यः नित्यं विनम्रो भवति स्म |
एकदा श्री.सांगलीकरवर्यः श्रीमामामहाभागैः सह प्रवासस्य अवसरम् अलभत | तौ कालेग्रामात् मुम्बईमहानगरसमीपवर्ति ठाणेप्रान्तं गच्छन्तौ आस्ताम् | श्री.सांगलीकरवर्यः यानस्य पार्श्व-आसने उपविष्टः आसीत् श्रीमामामहाभागाश्च अग्रे आसन् | अकस्मात् श्रीमामामहाभागाः श्री.सांगलीकरवर्यं स्वात्मना सह अग्र-आसने उपवेष्टुं न्यमन्त्रयन्त | श्री.सांगलीकरवर्यः अतीव चिन्तायुतः अभवत् ईदृशमहात्मना सह उपवेष्टुम्, परन्तु सः आज्ञाम् अपालयत् | श्रीमामामहाभागैः स्वसन्निधौ उपवेष्टुं सः किमर्थम् आदिष्टः? इति तेन तदा न ज्ञातम् | किन्तु अनन्तरम् अन्ये साधकाः श्री.सांगलीकरवर्यम् अवदन्, “यदि श्रीमामामहाभागाः स्वयमेव त्वां स्वसमीपे उपवेष्टुम् अकथयन् तर्हि निश्चयेन ते त्वाम् आशीर्वादान् दत्तवन्तः सन्ति | श्री.सांगलीकरवर्यः अनेन अनपेक्षितकृपावर्षणेन आनन्दविह्वलः अभवत् | तेन तस्य जीवनं धन्यमभवत् |
श्रीमामामहाभागानाम् आगमने कदाचित् श्री.सांगलीकरवर्यस्य पत्नी मालती एकाम् इच्छां तेषां पुरतः अकथयत्, “मामा, अहं भवतः पाद्यपूजां कर्तुम् इच्छामि, किन्तु तस्याः विधिम् अहं न जानामि |” अति उदाराः श्रीमामामहाभागाः क्षिप्रम् अवदन्, “मा चिन्तां कुरु | अहं त्वां कथयामि |” ते पूजाविधेः प्रत्येकपदे तां प्रणीय तं विधिं पूरितवन्तः| तेन सांगलीकरपरिवारः अत्यन्तं तृप्तः अभवत् |
लौकिकदेहत्यागानन्तरमपि श्रीमामामहाभागैः साधकानां मार्गदर्शनं क्रियते एव | श्री.सांगलीकरवर्येण स्वयम् अनुभूतमस्ति | श्रीमामामहाभागानां षष्ठे पुण्यतिथिदिने १९९६वर्षस्य मार्चमासे श्रीपाद-सेवा-मण्डल-संस्थायाः कोल्हापुरकेन्द्रेण त्रिदिवसात्मकं कृपायोगविषयकं शिबिरम् आयोजितम् आसीत् | विविधसम्प्रदायानां विख्याताः सत्पुरुषाः तस्यां सङ्गोष्ठ्यां सहभागीभूताः आसन् | ते सर्वेऽपि च श्रीमामामहाभागानाम् उत्तराधिकारिभिः प.पू.श्री.शिरीषदादा-कवडेमहाभागैः सत्कृताः अपि आसन् | श्री.सांगलीकरवर्यः तत्र कार्यक्रमप्रमुखः आसीत्, स च प्रत्येकस्य सत्पुरुषस्य परिचयं ददत् आसीत् | “इयं तु महती धुरा वर्तते | किमहं सर्वं सम्यक्तया कर्तुं शक्नुयाम्?” इति विचारेण सः व्याकुलः अभवत् किन्तु तस्य विश्वासः आसीत् यत् इदं कार्यं तेन करणीयम् इति श्रीमामामहाभागानामेव इच्छा अस्ति | अतः सः श्रीमामामहाभागान् एव सम्प्रार्थ्य स्वकार्यम् आत्मविश्वासेन सम्पादितवान् | सत्कारकार्यक्रमः केनापि दोषेण विना उत्तमः समपद्यत |
सामुदायिकसाधनानन्तरमपि सः ईदृशमेव अन्वभवत् | श्रीदादामहाभागैः उपदिष्टम् आसीत् साधकेभ्यः यत् साम्प्रदायिकं वाङ्मयं पठित्वा अभ्यस्य च इतरेषां पुरतः व्याख्यानमाध्यमेन प्रस्तोतव्यम्, यतः तेन विचाराणां स्पष्टता सम्भवति | तस्मिन् दिवसे श्री.सांगलीकरवर्यस्य अवसरः आसीत् व्याख्यानस्य | सः अतीव चिन्तायुक्तः अनाश्वस्तः च आसीत् स्वविषये | किन्तु सः एतां श्रीमामामहाभागानामेव इच्छाम् अमन्यत अतः व्याख्यानात् पूर्वं तानेव प्रार्थयत् | श्रीमामामहाभागानां कृपया यशस्वितया सः तद् व्याख्यानं कृतवान् | सर्वे उत्तमतया तत् गृहीतवन्तः|
श्रीमामामहाभागानाम् एकमेव ध्येयम् आसीत् स्वसम्प्रदायस्य शिष्यान् आध्यात्मिकमार्गे नयनम्, तत् सम्पादयितुं ते कामपि मर्यादां गन्तुं क्षमाः आसन् |
कर्तृत्वम् – मूलतः स्मृतिप्रसङ्गपुस्तके (आवृत्तिः १) श्रीवामनराजप्रकाशनेन २०१८ वर्षे प्रकाशिता प.पू.श्रीदादामहाभागैः सङ्कलिता सम्पादिता च | कृपया कथा -क्रमाङ्कः ८ ‘विविध स्मृतिलेख’विभागे कै.श्री.सांगलीकर-महोदयेन लिखिता ६९पृष्ठे विलोक्यताम् |
Read in English | Read in Sanskrit | Read in German | Read in French
(German version)
Wie er seine Sadhaks garantiert förderte und fördert…
Seiner Heiligkeit Sadguru Shree Mama hat seine Sadhaks wie seine eigene Kinder gesehen und hat alle ohne Wenn und Aber geliebt und hat allen immer geholfen Fortschritte auf dem Weg der Spiritualität zu machen. Herr Sanglikar hat diesen Aspekt der Persönlichkeit Mamas öfter und in vielen Ereignissen erlebt.
Herr Sanglikar und Herr Ashtekar wohnten in einem Dorf Names Kale in westen von Maharashtra in Indien. Die beide waren verwandt. Als Shree Mama zum Besuch kam, hatte er immer Herrn Ashtekar besucht, um andere Sadhaks in der Umgebung treffen zu können. Immer als Shree Mama bei Herrn Ashtekar war, hatte er ihm gesagt, dass ,,Ruf doch Herrn Sanglikar und lade ihn ein. Ich möchte ihn auch zu Hause besuchen’’. Herr Sanglikar ist immer dahin gefahren, um Shree Mama zu treffen. Immer saßen viele Leute um Shree Mama herum, deswegen ist Herr Sanglikar immer in einer Ecke etwas entfernter von Shree Mama gesessen. Aber jedes Mal bat Shree Mama ihn an, neben ihm zu sitzen! Herr Sanglikar war immer demütig gewesen, denn ein großer Sankt wie Shree Mama ihn immer anerkennt.
An einem Tag durfte Herr Sanglikar mit Shree Mama mitreisen von Kale nach Thane (Stadtteil Mumbais) mitreisen. Als Shree Mama im Auto vorne saß, hat er Herrn Sanglikar gesagt, dass er auch während des Fahrens neben ihm sitzen soll. Auch wenn Herr Sanglikar sich nervöus gefühlt hat, ist er neben Mama gesessen. Er hat nicht verstanden, warum Shree Mama ihm erstmal das angeboten hat. Nachher bekam er von anderen Sadhaks mit, dass ,,Wenn Shree Mama dich neben ihm zu sitzen angeboten hat, dann hat er bestimmt dich gesegnet!’’ Herr Sanglikar war tief berührt mit diesen unerwarteten Segen.
Als Shree Mama zu Besuch bei Herr Sanglikar war, hatte Malti, Herrn Sanglikars Frau Shree Mama angesprochen ,,Mama, ich möchte ,,Pooja’’ an ihren Füßen machen, aber ich weiß es nicht wie man dieses Gebet durchführt’’. Shree Mama wie immer netterweise ihr gesagt, ,,Kein Problem. Ich erkläre es dir’’. Er hat ihr Schritt für Schritt erklärt und die ganze Familie war nach diesem Gebet zufrieden.
Shree Mama alle Seine Sadhaks auf dem Weg der Spiritualität weiterhin unterstützt, auch wenn er diese materielle Welt verlassen hat. In folgenden wird beschrieben, wie er das gemacht hat. Herr Sanglikar hat das am 03.1996 um sechsten Trauerfeier Shree Mamas erfahren. In Kolhapur hat Shreepad Seva Mandal eine Tagung organisiert und das Hauptthema der Tagung war ,,Krupayog’’(Göttliche Gnade). Seiner Heiligkeit Sadguru Shree Dada hat die Tagung eröffnet und viele bekannte Sankten waren eingeladen. Herr Sanglikar hatte die Aufgabe die Tagung zu moderieren und jeden einzelnen Sankten vorzustellen, was eine herausfordernde Aufgabe war. ,,Das ist eine Aufgabe mit voller Verantwortung. Werde ich das schaffen?’’ fragte sich der aufgeregte Herr Sanglikar. Er hat daran gedacht, dass Shree Mama will, dass er diese Tagung moderiert, hat er ihm gebeten und hat alle seine Aufgaben ohne Problemen vollständig durchgeführt. Das alles konnte er machen, natürlich wegen Shree Mamas Gnade.
Er hatte auch eine weitere Erfahrung nach gemeinsames Sadhana gemacht. Seiner Heiligkeit Shree Dada hat allen Sadhaks gesagt, Literatur unserer Linage zu lesen und darüber nachzudenken. Alle Sadhaks sollten auch das gelesene in Form einer Vorlesung während der Tagung präsentieren. An dem Tag war Herr Sanglikar dran. Er war total aufgeregt und dachte, dass er nicht gut vorbereitet sei. Aber vor er angefangen hat, hat er sich Shree Mama übergegeben und mit seiner Rede angefangen. Er konnte sie auch ohne Probleme durchführen und das Publikum hat sich auch darauf gefreut.
Shree Mamas einzigste Ziel war, dass seine Studenten auf dem Weg der Spiritualität laufen, und dafür hat er alles für seine Sadhaks getan!
Aus dem Buch Smrutiprasanga, ed.1, in 2018 verlegt von Shree Vamanraj Prakashan (SVP#240 zusammengefasst und bearbeitet von Seiner Heiligkeit Sadguru Shree Dada. Vgl Geschichte Nr. 8 geschrieben von Herrn Sanglikar Seite Nr. 67, 68 und 69.
Read in English | Read in Sanskrit | Read in German | Read in French
(French version)
En assurant l’élévation du niveau de vie des sadhaks
Sa Sainteté Sadguru Shree Mama (Mama) a considéré ses sadhaks comme ses propres enfants, les aimait sans condition et les aidait d’accélérer leur progrès sur le chemin de la spiritualité. M. Sanglikar a vécu cet aspect de la personnalité de Mama dans plusieurs cas.
M. Sanglikar vivait à Kale, un petit village dans le district de Kolhapur, dans la partie occidentale de l’État de Maharastra en Inde. M. Ashtekar (le père de la belle-fille de M. Sanglikar) était un ancien sadhak de Mama, qui vivait dans le même village. Chaque fois que Mama était dans cette partie de Maharashtra, , il visitait le domicile de M. Ashtekar avec l’intention de rencontrer les sadhaks qui vivaient près de la.
Chaque visite, il disait à M. Ashtekar “ Demandez à M. Sanglikar de venir. Je voudrais visiter sa maison aussi.”
En écoutant ce message, M. Sanglikar se précipitait vers la maison de M. Ashtekar pour rencontrer Mama. Mama était entouré des peuples et M. Sanglikar s’est assis dans un coin loin de Mama. Etonnamment, Mama lui demandait de s’asseoir près de Lui! Cela a toujours rendu M. Sanglikar humble qu’un grand Saint comme Mama l’a toujours reconnu en personne.
Une fois, M. Sanglier avait l’opportunité de voyager avec Mama. Ils voyageaient de Kale à Thane, une ville près de Mumbai. M. Sanglikar s’est assis sur le siège arrière et Mama s’est assis sur le siège avant. Soudainement, Mama a invité M. Sanglier de s’asseoir à côté de Lui. Il était un peu nerveux de s’asseoir avec un grand saint comme lui, mais il a obéi.
Il n’a pas compris pourquoi Mama l’ avait invité, mais plutard les autres sadhaks lui ont dit “Si mama lui même vous a invité de s’asseoir près de lui, cela dit qu’Il vous a béni.”
M. Sanglikar a été profondément ému par cette pluie inattendue de grâce, qui a fait sa vie au sens propre du terme !
Pendant l’un des visites de Mama, la femme de M. Sanglikar, Malti, a exprimé un souhait à Mama.
“Mama, je voudrais offrir une Pooja à Vos pieds (padya pooja), mais je ne sais pas comment on la fait .”
Toujours gentil, Mama a répondu “Ne t’inquiètes pas, je vais te dire.”
Il l’a guidée à chaque étape de la pooja, à la satisfaction immense de la famille Sanglikar.
Mama a continué de guider les sadhaks même après avoir quitté son form matériel. M. Sanglikar l’a éprouvé en direct. La succursale de Kolhapur de Shreepad Seva Mandal a organisé un atelier de trois jours sur le sujet de Krupayog, sur le sixième punyatithi de Mama en mars 1996.
Les saints renommés des diverses sectes ont participé dans cet atelier et ont été félicités par Sa Sainteté Sadguru Shireesh Dada Kawade (Dada) un successeur spirituel de Mama. M. Sanglikar était le maître des cérémonies de l’événement et il introduit chaque saint.
“C’est une responsabilité énorme. Serai-je capable de le gérer correctement?”
La pensée l’a rendu nerveux, mais il a cru que c’était le souhait de Mama qu’il effectue cette tâche. Il a prié à Mama et a continué sa tâche en toute confiance. La procédure de félicitations s’est déroulée sans accroc.
Il a vécu une expérience similaire après samudayik sadhana. Dada exigeait des sadhaks qu’ils lisent et étudient la littérature de la lignée qu’ils la présentent aux autres sous forme de conférence, afin d’atteindre la clarté des pensées dans le processus. Un jour, c’était la tour de M. Sanglikar. Il était très nerveux mais il a considéré que c’était le souhait de Mama et l’a prié avant de commencer le discours. Avec la grâce de Mama, il a pu prononcer avec succès le discours, qui a été bien reçu.
Le seul but de Mama était de faire en sorte que les disciples de la lignée suivent le chemin de la spiritualité et il était prêt à tout pour y parvenir.
Publié à l’origine dans le livre Smrutiprasanga, ed.1, en 2018 par Shree Vamanraj Prakashan (SVP#240) compilé et édité par Sadguru P P Shree Dada. Se référer à l’histoire numéro 8 de la catégorie Vividha Smrutilekh écrite par Feu Shree V N Sanglikar à la page 69.