Anil lived in Solapur, a town located about 160 miles away from Pune, in Maharashtra, western India. He happened to read about His Holiness P.P. Shree Mama in “Pail Meruchya Shikhari”, a souvenir printed on the occasion of His 75th birthday, given to Anil by his dad. Anil was deeply impressed by what he had read and wanted to meet Sadguru Mama in person. Anil wrote several letters to Mama expressing his desire to meet Sadguru Mama. Mama, however, was often out of town and Anil’s wish remained unfulfilled.
Finally, in December 1989, after about a year of waiting, when Anil was in Pune for a few days, he had an opportunity to meet Sadguru Mama in person. Anil was delighted. He bowed down to Sadguru Mama and respectfully sat in front of Him. He handed over a letter written by his father to Sadguru Mama. Mama read it carefully and said, “Okay, I will visit your home.” Anil soon went back to Solapur, assured that Sadguru Mama would visit their place. This, however, was not to be. About 2-3 months later, Anil was devastated to hear the news about the Mahanirvan of P.P. Shree Mama. “Oh, I had hoped that He would visit us here at our home. Well, some wishes don’t come true!” thought Anil.
A couple of days passed. Anil was back to his routine. He had his bath and was preparing for his daily pooja when suddenly he saw Sadguru Mama in person before him! Anil was so thrilled by that unexpected visit that he completely forgot about the Mahanirvan of Sadguru Mama. “Oh Mama! Welcome home, please have a seat,” he said. Mama sat down on a chair offered by Anil. As a part of his daily pooja, Anil then lit incense sticks and placed them as an offering in front of the deity and in front of Sadguru Mama as well. He then bowed down at the feet of Sadguru Mama.
“Mama, how come You are here, in Solapur?” asked Anil. “Didn’t I tell you that I will visit you? I came here for that sole purpose,” replied Mama. Anil was beside himself with joy. “Mama, can I make you a cup of tea?” he offered. “Okay, I will have half a cup,” replied Mama. Still elated, Anil busied himself in the kitchen when all of a sudden the sad truth that Sadguru Mama had left His mortal form dawned on him. Stunned and bewildered, Anil quickly turned around to talk to Sadguru Mama. But alas, all he saw was an empty chair! The divine presence of Sadguru Mama had disappeared. Anil was understandably dejected as reality set in very quickly. Yet, he was so grateful to Sadguru Mama for keeping His promise of visiting his home.
Saints like Sadguru Mama who are spiritual masters of the highest order, are neither bound by the limits of space and time, nor by the frame of the material body. They are, however, bound to their word, and by love for their sadhaks!
Originally published in the book Smrutiprasanga, ed.1, in 2018 by Shree Vamanraj Prakashan (SVP#240) compiled and edited by Sadguru P P Shree Dada. Refer to story number 59 from category Vividha Anubhuti authored by Shree Anil Kavale on page 434.
Read in English | Read in Sanskrit |Read in German | Read in French
(Sanskrit version)
महानिर्वाणानन्तरं दर्शनम्
पश्चिमभारते महाराष्ट्रराज्ये पुण्यपत्तनात् १६०मीलमात्रान्तरे यत् सोलापुरनगरं तत्र अनिलः वसति स्म | सः पित्रा दत्तं “पैल मेरूच्या शिखरी” इत्याख्यं परमपूज्यश्रीमामामहाभागानां पञ्चसप्ततितमे जन्मदिने मुद्रितं पुस्तकं कदाचित् पठितवान् | यदपि तत्र पठितं तेन अनिलः अत्यन्तं प्रभावितः अभवत् सद्गुरुमामामहाभागान् च समक्षं मिलितुम् अकामयत | ततः सः पत्राणां मालिकां लिखित्वा माऊलीस्थाने प्रेषितवान् आत्मनः मिलनेच्छां च प्रदर्शितवान् | किन्तु मामामहाभागाः प्रायशः नगराद् बहिः एव भवन्ति स्म अतः अनिलस्य इच्छा शीघ्रं पूर्णा न अभवत् |
अन्ततः १९८९ वर्षे डिसेम्बरमासे वर्षमात्रप्रतीक्षणानन्तरं यदा अनिलः पुण्यपत्तने किञ्चित्कालार्थं गतः आसीत् तदा सद्गुरुमामामहाभागान् समक्षं मिलितुं सः अवसरं प्राप्तवान् | अनिलः सुखितः अभवत् | सः सद्गुरुमामामहाभागान् सादरं वन्दित्वा तेषां पुरतः उपाविशत् | तस्य जनकेन लिखितं पत्रं सद्गुरुमामामहाभागेभ्यः अददात् | सद्गुरुमामामहाभागाः तत् सावधानं पठित्वा अवदन्, “अस्तु, अहं युष्माकं गृहम् आगमिष्यामि |” तदनन्तरं सद्गुरुमामामहाभागाः गृहम् आगमिष्यन्ति इति आश्वस्तः अनिलः सोलापुरं प्रतिगतः | परन्तु तत् तथा भवितव्यं न आसीत् | द्वित्रमासानन्तरं सद्गुरुमामामहाभागानां महानिर्वाणस्य वार्तां श्रुत्वा अनिलः सर्वथा खिन्नः अभवत् | सः अचिन्तयत्, “हा हन्त | मया चिन्तितं यत् ते अस्माकं गृहम् अवश्यम् आगमिष्यन्ति इति | अस्तु | काश्चन इच्छाः पूर्णाः न भवन्ति |”
केचन दिवसाः अतीताः | अनिलः स्वकार्येषु मग्नः आसीत् | स्नानं कृत्वा सः नित्यपूजायाः सज्जां कुर्वन् आसीत् तदैव सः अग्रे प्रत्यक्षं सद्गुरुमामामहाभागान् अपश्यत् ! अनिलः तान् दृष्ट्वा इयान् हर्षोल्लसितः अभवत् यत् सः तेषां महानिर्वाणविषये सर्वथा विस्मृतवान् | सः अवदत्, “भो मामा ! स्वागतं भवतः | कृपया आसनं गृह्यताम् |” अनिलेन दत्ते आसने सद्गुरुमामामहाभागाः उपाविशन् | ततः नित्यपूजायाः अङ्गत्वेन अनिलः गन्धवर्तिकाः प्रज्वाल्य देवतायाः पुरः तथैव सद्गुरुमामामहाभागानां पुरः अपि निवेदितवान् | ततः सः सद्गुरुमामामहाभागानां चरणौ वन्दितवान् |
अनिलः अपृच्छत्, “मामा, कथं भवान् अत्र सोलापुरे?” सद्गुरुमामामहाभागाः उदतरन्, “किं मया न उक्तं यद् अहं तव गृहम् आगमिष्यामि इति? केवलम् एतदर्थमेव अहम् अत्र आगतः |” अनिलः परमानन्दितः अभवत् | सः अवदत्, “मामा, अहं भवत्कृते चषकमितं चायपेयं करोमि वा?” सद्गुरुमामामहाभागाः अवदन्, “एवम् | अहं अर्धचषकमितं पिबामि |” तदापि अत्यानन्दितः अनिलः महानसे व्यग्रः अभवत् | तदैव अकस्मात् सः दुःखदसत्यं स्मृतवान् यत् सद्गुरुमामामहाभागैः तेषां दैहिकं रूपं त्यक्तम् अस्ति | स्तिमितचकितः सः क्षिप्रं परिवृत्य सद्गुरुमामामहाभागान् किमपि वक्तुम् ऐच्छत् | किन्तु अहह ! सः रिक्तम् आसनं दृष्टवान् | सद्गुरुमामामहाभागानां दिव्यम् अस्तित्वं लुप्तम् आसीत् | अनिलः खिन्नः अभवत् | तथापि सः सद्गुरुमामामहाभागान् प्रति कृतज्ञः आसीत् यत् तैः गृहागमनस्य निजं वचनं पालितम् |
सद्गुरुमामामहाभागसमानाः उच्चकोटिकाः अध्यात्मगुरवः स्थलकालयोः मर्यादया भौतिकदेहस्य आकृत्या वा बद्धाः न भवन्ति | किन्तु ते स्ववचनेन, साधकानां प्रेम्णा च अवश्यं बद्धाः सन्ति !
मूलतः ‘स्मृतिप्रसङ्ग’ इति ग्रन्थे प्रकाशिता, श्रीवामनराजप्रकाशनेन २०१८ वर्षे शोधिता, सद्गुरुश्रीदादामहाभागैः सङ्कलिता शोधिता च | ‘विविध अनुभूती’ इति विभागे श्री. अनिल कवळे महोदयलिखिता कथा – क्रमाङ्कः ५९, ४३४ पृष्ठे विलोक्यताम् |
Read in English | Read in Sanskrit |Read in German | Read in French
(German version)
Besuch nach Mahanirvan
In Solapur, eine Stadt 160 km von Pune in westen von Maharashtra entfernt, Indien wohnte Anil. Er hatte ein Buch über H.H Shree Mama“Pail Meruchya Shikhari”, ein Souvenirer zu Mamas 75. Geburtstag gedruckt wurde. Nachdem er das Buch über ihm gelesen hat, war er tief beeindruckt und wollte Shree Mama persönlich treffen. Leider war Shree Mama oft unterwegs, deshalb konnte er ihn nicht sehen.
Letztendlich im Dezember 1989, nach ungefähr einem Jahr, als Anil in Pune war, war es möglich ihn zu treffen. Anil war begeistert und hat sich vor Mama verbeugt und saß vor ihm. Er überreichte ihn einen Brief von seinem Vater. Nachdem Shree Mama den Brief gelesen hat, sagte er ,,Na gut, ich werde euch besuchen’’. Glücklich kehrte er wieder nach Hause und nach 2-3 Monaten war er fassungslos, als er von Mahanirvan von H.H. Shree Mama mitbekam. “Oh nein, ich habe gehofft, dass Er mich in Solapur besuchen wird. Na ja, einige Wünsche gehen nicht in Erfüllung’’ dachte Anil.
Nach einigen Tagen als Anil nach seinem Tagesablauf sich geduscht und auf Pooja vorbereitet hatte, sah er plötzlich Sadguru Mama vor ihn. Bezaubert mit dem überraschenden Besuch, vergaß er über Sadguru Mamas Mahanirvan. “ Mama! Willkommen zu Hause, bitte setzen Sie sich’’ sagte er. Mama saß auf einem Sessel. Als Anil Pooja machten wollte, hat er in seinem Altar vor Götter und auch vor Satguru Mama Räucherstäbchen angezündet. Danach hat er sich vor Mama vorbeugt.
“Mama, wie so sind Sie heute in Solapur?” fragte Anil. “Habe ich dir nicht gesagt, dass ich dich besuchen will? Nur deswegen bin ich hier,” antwortete Mama. Anil war sehr glücklich und froh. “Mama, mögen Sie Tee trinken?” bot er an. “Ja, gerne. Aber nur eine halbe Tasse,” sagte Mama. Er ging ganz motiviert in die Küche und plötzlich war es dessen bewusst, dass Satguru Mama sein Wesen längst verlassen hat. Fassungslos und verwirrt drehte er sich und wollte Sadguru Mama ansprechen. Was es nur sah, war ein unbesetzter Stuhl. Die göttliche Anwesenheit Sadguru Mamas war verschwunden. Er war sehr dankbar dafür, dass Shree Mama sein Versprechen gehalten hat.
Sankte wie Sadguru Mama, die spirituelle Meister waren, waren weder mit Distanz, Zeit noch mit menschlichem Körper verbunden. Allerdings waren sie nur mit einer Sache verbunden: Die Liebe ihre Saadhaks.
Originally published in the book Smrutiprasanga, ed.1, in 2018 by Shree Vamanraj Prakashan (SVP#240) compiled and edited by Sadguru P P Shree Dada. Refer to story number 59 from category Vividha Anubhuti authored by Shree Anil Kavale on page 434.
Read in English | Read in Sanskrit |Read in German | Read in French
(French version)
Une visite après Mahanirvan
Anil vécut à Solapur, une petite ville située 160 miles de Pune, en Maharashtra, l’ouest de l’Inde. Il lut à propos de Sa Sainteté Shree Mama dans l’ouvrage “Pail Meruchya Shikhari”, un mémoire imprimé à l’occasion du 75ème anniversaire de Mama, donné à Anil par son père. Anil était touché profondément par ce qu’il lut et voulut rencontrer Sadguru Mama tête à tête. Anil eut écrit plusieurs cartes à Mama exprimant son vœu de rencontrer Sadguru Mama. Toutefois, Mama était toujours en déplacement et le désire d’Anil resta inassouvi.
Finalement, en décembre 1989, après avoir attendu pour un an, quand Anil était à Pune pour quelques jours, il eut une opportunité de rencontrer Sadguru Mama tête à tête. Anil était ravi. Il s’inclina devant Sadguru Mama et s’assit devant lui avec respect. Il puis donna à Mama une lettre écrit par son père à Mama. En la lisant soigneusement, Mama répondit « d’accord je visiterai chez toi » bientôt Anil partit à Solapur ; assuré qu’un jour Mama visiterait sa maison. Malheureusement, ce n’est pas exactement ce qui s’est passé. Après quelques 2 ou 3 mois, Anil était accablé de chagrin en attendant la nouvelle de Mahanirvan de sa Sainteté Shree Mama et il se dit «Oh, j’avais espéré qu’il nous rendrait visite ici, chez nous. Eh bien, certains souhaits ne se réalisent pas ! »
Après quelques jours, Anil reprit sa routine. Il se douchait et se préparait pour sa pooja quand tout de suite, il vit Sadguru Mama en personne devant lui ! Anit était si aux anges par cette visite complètement inattendue qu’il oublia totalement de Mahanirvan de Sadguru Mama et dit « Oh Mama ! Bienvenue chez nous, je vous prie d’être assis s’il vous plaît » Mama s’assit sur la chaise offrit par Anil. Comme une partie de sa pooja, Anil puis alluma bâtonnets d’encens et les placèrent devant le Dieu et aussi devant Sa Sainteté Sadguru Mama. Il puis s’inclina devant Sadguru Mama.
« Mama c’est étonnant que vous soyez ici à Solapur » dit Anil. « je t’ai dit, n’est-ce pas, que je te rendrai visite? Je suis venu ici dans ce seul but » répondit Mama. Anil était fou de joie et demanda « Mama, est-ce que je peux vous offrir une tasse de thé ? » « D’accord je prendrai une demi-tasse. » répondit Mama. » toujours enthousiasmé, Anil commença à préparer du thé quand soudainement il rendit compte la triste réalité que Sadguru Mama eut quitté sa forme mortelle. Choqué et désorienté, Anil tourna vers Sadguru Mama pour parler mais il eut disparu sans un mot. Hélas! Et Il ne restait que la chaise vide ! La présence divine de Sadguru Mama n’y était plus. Anil était abattu quand la réalité se réalisa. Pourtant, il était reconnaissant à Sadguru Mama pour tenir ses promesses de visiter sa maison.
Les saints tels que Sadguru Mama qui sont les maîtres de l’ordre suprême spirituel, ne sont tenus ni par les limitations de l’espace et temps, ni par la forme physique et matérielle. Ils sont, toutefois, tenus par leurs mots et par l’amour pour ses disciples.
Originalement publié dans l’ouvrage Smrutiprasanga, ed.1, en 2018 par Shree Vamanraj Prakashan (SVP#240) édité / compilé par Sa Sainteté Shree Dada. Référer au conte numéro 59 de la partie Vividha Anubhuti rédigé par Shree Anil Kavale sur la page 434.
Read in English | Read in Sanskrit |Read in German | Read in French