Dr. Sane was a mere child when he first met Her Holiness Sadguru Matuhshree Parvati Devi Deshpande and His Holiness Shree Mama Maharaj Deshpande (“Mama”). Mama was only 18 or 19 years old at that time and Dr. Sane knew him as just a ‘family friend’. Later, the two families lost touch and it was several decades before Dr. Sane met Mama again. Now, Sadguru Mama was in his early fifties, and Dr. Sane was a grown man, a doctor with personal and familial responsibilities. Dr. Sane was still ignorant about Mama’s spiritual mastery; in fact, he thought Mama’s knowledge of spirituality was only slightly better than his own.
One day, the doctor met Mama on his mother’s insistence. “Mama, I am here to meet you only because my mother forced me to,” admitted the doctor. “Please don’t think that I am scared of my responsibilities or frustrated by worldly matters. I have no interest in being an ascetic and renouncing the world. It’s just that I have a keen interest in philosophy, and so, I have read the teachings of Swami Vivekananda as well as a few other books on spiritual philosophy.” Mama smiled and calmly explained, “Why do you think you have to choose between spirituality and the material world? You don’t have to give up your job or your family in order to progress on the spiritual path; in fact, spiritual knowledge helps a person to understand the material world and, further, teaches one how to deal with the world as well as how to behave in daily life, etc. You should continue to read whatever interests you.” Mama’s thoughts certainly resonated with Dr. Sane.
Dr. Sane met Mama again, a few days later, this time, on his own initiative. During the course of the conversation, Mama asked, “Do you recite the Gayatri mantra?” “Yes, I do,” the doctor replied, and then proceeded to chant the mantra before Mama. The powerful mantra, however, is effective only if it is pronounced correctly. Therefore, Mama taught Dr. Sane the right way of reciting the Gayatri mantra. Little did the doctor know that this was one type of ‘initiation’ by his Sadguru!
Dr. Sane was under the impression that if one could perform complex yoga asanas, one had mastered ‘yoga’ as is described in the ancient texts. One day, when he met Mama, he happily told him, “Mama, I do ‘yoga’ daily.” Mama was amused. “Really? What do you do exactly?” He asked. “Oh, most of the asanas, but pranayam is still an issue. It is said that one should learn it from a Guru or spiritual master, but I don’t know of any such Guru,” replied the doctor. “Don’t worry, I will teach you,” Mama replied. Dr. Sane laughed, “You? Mama, have you already learned it from a Guru or, like me, have studied a few books on yoga and think you can do it?” Mama smiled and said, “Don’t worry, I have learned it from a true spiritual master.” Thus, the lucky doctor, apart from the gayatri mantra, also learned pranayam from Mama, though he was still unaware of the spiritual mastery of his ‘Bagaram Mama.’
Shree Jnaneshwari, written by Mauli*, is a critique of Shreemad Bhagwad Geeta which explains the teachings of the Lord in simple language, with the help of commonly understood examples. Sadguru Mama cherished this holy book and wished for all his sadhaks to read it. Sometimes it took some convincing to get sadhaks to do so. One day, Mama asked Dr. Sane, “Have you ever read Shree Jnaneshwari?” The doctor’s reply was candid, “Oh yes, I tried reading it once, but I didn’t enjoy it. The teachings of the Lord, as conveyed in Shreemad Bhagavad Geeta, are not explained succinctly in the Shree Jnaneshwari. Mauli uses so many similes and metaphors, that one misses the exact point of the teachings. I think of Shree Jnaneshwari as an epic poem and not a great philosophical work,” he said.
Ordinarily, a mere word or gesture of insult to this ‘One Volume Library’, i.e. Shree Jnaneshwari, would have angered Mama tremendously. In this case, however, He knew that these comments stemmed from ignorance rather than ill will. Mama certainly wanted the critical doctor to appreciate the holy book, so He said nonchalantly, “Actually, Shree Jnaneshwari is nothing but the gist of Shreemad Bhagwad Geeta. But, if you want precise content, you better read the original work.”
Dr. Sane then tried to read Shreemad Bhagwad Geeta; though, to his disappointment, his efforts were in vain. Written in Sanskrit, despite translations, the verses were very hard to understand. “Mama, I am bored. I don’t understand anything in the Geeta,” he complained. Seizing this chance of getting him to read Shree Jnaneshwari, Mama said, “Okay, why don’t you try doing this? Take up a verse from Shreemad Bhagwad Geeta and if it doesn’t make sense, read the explanation given in Shree Jnaneshwari. Why do you think Mauli has created this critique? He did so that common people can understand Shreemad Bhagwad Geeta!” Needless to say, after this experiment, Dr. Sane began developing a true appreciation for Shree Jnaneshwari and was soon habituated to reading a few verses from it daily.
Just as an expert trainer knows how to tame a wild pony and has the knack of getting things done from it, Mama patiently got several things done from Dr. Sane. Unbeknownst to him, Mama had got the doctor ready for receiving deeksha from Him.
Read in English | Read in Sanskrit | Read in German | Read in French | Main story
(Sanskrit version)
मामा – सखा , तत्वद्रष्टा , मार्गदर्शक: च |
वैद्यसानेवर्य: तदा शिशुः एव आसीत् यदा स: प्रथमवारं प.पू.सद्गुरुपार्वतीदेवीदेशपाण्डेवर्याम् अपि च प.पू. सद्गुरुमामामहाराजान् मिलितवान् | तदा तदा मामामहाभागानां वयः अष्टादश वा नवदश इति आसीत् , सानेवर्य: तान् कुटुम्ब-मित्रम् इव अभिजानाति स्म | अनन्तरं तयो: कुटुम्बयो:मध्ये सम्पर्क: नासीत् | बहूनां दशकानांपश्चात् पुन: वैद्यसानेवर्य: मामामहाराजान् अमिलत् | इदानीं सद्गुरुमामामहाभागा: उपपञ्चाशत्वर्षीयाः आसन् वैद्यसानेवर्य: च प्रौढ: जात: आसीत् – कश्चन वैद्य: य: स्वीयस्य परिवारस्य दायित्वं निर्वहति | सानेवर्य: श्रीमामामहाभगानाम् आध्यात्मिकस्य ऐश्वर्यस्य विषये अनभिज्ञ: , किञ्च स: चिन्तितवान् यत् श्रीमामामहाभागानाम् आध्यात्मिकं ज्ञानं तस्य ज्ञानात् किञ्चित् एव वरं अस्ति इति |
एकस्मिन् दिने वैद्य: मामामहाराजान् स्वमातु: आग्रहवशात् अमिलत् “ मामावर्य ! केवलं मात्रादेशकारणात् एव अहं त्वां मेलितुम् आगतोस्मि” वैद्य: अङ्गीकृतवान् . “ एवं मा चिन्तय यत् अहं संसार-दायित्वात् भयभीत: अस्मि उत संसारविषये उद्विग्न: अस्मि | सन्न्यासी भूत्वा संसारत्यागे मम कापि रुचिः नास्ति | तत्वज्ञानविषये मम बहुः रुचिः अस्ति, तस्मात् मया स्वामिविवेकानन्दस्य उपदेश: पठित: एवं अन्यानि आध्यात्मिकानि पुस्तकानि पठितानि |” मामामहाभागा: स्मितमुखाः: शान्त्या उक्तवन्त: “ एवं किमर्थं चिन्तयसि यत् त्वया आध्यात्मिकभौतिकजगतो: मध्ये एकम् एव चयनीयम् अस्ति ?” आध्यात्ममार्गे चलितुं त्वया कुटुम्बं वा व्यवसाय: वा , किमपि न त्यजनीयम् | इदं आध्यात्मिकं ज्ञानं अस्य भौतिकस्य संसारस्य अर्थं बोधितुं साहाय्यं करोति , अपि च कथं संसारे व्यवहर्तव्यम् कथम् आचरणं दैनन्दिनजीवने कर्तव्यं तदपि पाठयति | तुभ्यं यत् रोचते तस्य पठनं त्वम् अनुवर्तस्व | मामा महाभागानाम् विचारा: सानेवर्यस्य विचारेषु अनुरणिता: |
वैद्यसानेवर्य: किञ्चित्दिनानन्तरं पुन: मामामहाभागान् मिलितवान् , किन्तु अस्मिन् समये स्वप्रेरणया | वार्तासमये ,मामामहाराजा: अपृच्छन् “ गायत्रीमन्त्रं जपसि किम् ? “ आम् जपामि “ इति उक्त्वा वैद्यवर्येण गायत्रीमन्त्रः मामाभागानाम् पुरत: उच्चारितः | बहुशक्तियुतः मन्त्रः अयं , शुद्धोचारेण एव अस्य प्रभावः भवति | अत: मामामहाभागै: सानेवर्याय गायत्रीमन्त्रोच्चारणस्य शुद्धा पद्धति: पाठिता | अयं सद्गुरो: अनुग्रहस्य एव कश्चन प्रकार: अस्ति इति इति सानेवर्यः नैव अबोधत |
वैद्यसानेवर्यस्य एवं चिन्तनम् आसीत् यत् यदि कोऽपि काठिन्यपूर्णानि योगासनानि कर्तुं शक्नोतितर्हि तेन प्राचीनग्रन्थेषु वर्णिते योगविषये प्रावीण्यंप्राप्तम् इति | यदा एकस्मिन् दिने स: मामामहाभागान् अमिलत् , स: आनन्देन अवदत् “ मामावर्य , अहं प्रतिदिनं योगं करोमि “ इति | किञ्चित् आश्चर्यभावेन मामामहाभागा: अवदन् “ सत्यं वा ? त्वं प्रत्यक्षं किं करोषि ?” ते अपृच्छन् | “सर्वाणि मुख्यानि आसनानि करोमि, किन्तु प्राणायामस्य विषय इतोऽपि अप्रकाशित: | जना: एवं कथयन्ति यत् इदं शास्त्रं गुरो: सकाशात् उत कस्माच्चन आध्यात्मिक-अधिकारिणः अधिगन्तव्यं ,किन्तु अहं तु एवं कमपि गुरुं न जानामि “. वैद्य: उदतरत् | “ चिन्तां मा कुरु, अहं त्वां पाठयामि “ मामामहाभागा: अवोचन् |सानेवर्य: हसन् उक्तवान् “ त्वं पाठयसि ?मामावर्य त्वं पूर्वं केनापि गुरुणा शिक्षित: वा मया सदृश: कानिचन योगविषयकपुस्तकानि अभ्यस्य त्वम् इदं कर्तुं शक्नोषि इति मन्यसे ?
मामामहाभागा: स्मित्वा अब्रुवन् “अलं चिन्तया! मया सत्यस्य सद्गुरो: सकाशात् इदं पठितं अस्ति ” | अत: भाग्यवान् वैद्य: मामामहाभागेभ्यः गायत्रीमन्त्रेण सह प्राणायामम् अपि अधीतवान् , यद्यपि स: इदानीम् अपि तस्य “बागाराममामावर्यस्य” आध्यात्मिकीं शक्तिं न जानाति स्म
माउलीवर्यैः लिखिता श्रीज्ञानेश्वरी, श्रीमद्भगवत्गीताग्रन्थस्य एका टीका अस्ति , या भगवत: उपदेशं सरलभाषया , सहजगम्यानि उदाहराणानि दत्त्वा विवृणोति | अयं पवित्रः ग्रन्थः सद्गुरुश्रीमामामहाभागानां: हृद्गतः आसीत् अपि च सर्वे साधका: तं ग्रन्थं पठन्तु इति तेषाम् इच्छा आसीत् | कदाचित् इदं कर्तुं साधकानाम् अनुनयः आवश्यकः आसीत् | | एकस्मिन् दिने मामामहाभागा: वैद्यसानेवर्यम् अपृच्छन् “ त्वया श्रीज्ञानेश्वरी कदापि पठिता वा? “ वैद्य: सरलतया उदतरत् “ आम् , एकवारं पठितुं प्रयत्नं कृतवान् किन्तु आनन्दं न अनुभूतवान् | भगवत: उपदेशा: यथा श्रीमद्भगवद्गीतायां कथिता: सन्ति तथा श्रीज्ञानेश्वरीग्रन्थे सङ्क्षेपेण न प्रतिपादिता: | माउलीमहाभागा: यावत् दृष्टान्तानां रूपकाणां प्रयोगं कुर्वन्ति तेन उपदेशस्य सारम् एव न लभ्यते | अहं मन्ये यत् श्री ज्ञानेश्वरी एकं सुन्दरं महाकाव्यम् अस्ति न तु कश्चन तत्वज्ञानग्रन्थ: ”, स: अवदत् |
सामान्यतया अस्य महाग्रन्थंस्य’ श्रीज्ञानेश्वरीग्रन्थस्य कृते एक: अपि अपमानकर: शब्द: मामामहाभागेभ्य: कोपकरः’ अभविष्यत् | अस्मिन् अवसरे तु ते जानन्ति यत् एतानि वचनानि अज्ञानवशात् आगतानि, तत्र ग्रन्थस्य अपमानस्य उद्देशः नास्ति | मामामहाभागा: निश्चयेन इच्छन्ति स्म यत् तेन सूक्ष्मान्वेषकेण वैद्येन स: ग्रन्थ: श्लाघनीय: | ते सहजतया उक्तवन्त: “ वस्तुत: श्रीज्ञानेश्वरीग्रन्थ: श्रीमद्भगवद्गीताया: सारमेव: अस्ति | किन्तु यदि त्वं स्पष्टतांम् इच्छसि.तर्हि मूलग्रन्थपठनं एव वरम् |
वैद्यवर्य: श्रीमद्भगवद्गीतां पठितुम् अयतत | किन्तु , तस्य प्रयत्ना: निष्फला : जाता: | संस्कृते लिखिताः श्लोका: यद्यपि अनूदिता: तथापि तेषां अवबोधने महत् काठिन्यं | “मामामहाभागा: अहं नीरसत्वम् अनुभवामि | श्रीमद्भगवद्गीतायां मया किमपि न अवगतम् |” स: आक्षेपं कृतवान् | तं श्रीज्ञानेश्वरीग्रन्थपठनाय उद्युक्तं कर्तुं अस्य अवसरस्य उपयोग: कुर्वन्त: मामामहाभागा: अवदन् “ त्वं किमर्थं एवं न यतसे ? श्रीमद्भगवद्गीताया: एकं श्लोकं स्वीकुरु , यदि अर्थबोध: न भवति चेत् , श्रीज्ञानेश्वरीग्रन्थे दत्तां व्याख्यां पठ | किमर्थं इयं टीका माउलीवर्यैः: लिखिता जानासि ? सामान्यजना: श्रीमद्भगवद्गीतां अवगन्तु शक्नुयुः इत्यर्थम् |” एवं प्रयोगं कर्तुं मामाभागै: प्रेरित: सानेवर्य: शीघ्रमेव श्रीज्ञानेश्वरीग्रन्थस्य रसिक: जात: अपि च अचिरादेवएव ग्रन्थस्य कांश्चन श्लोकान् प्रतिदिनंपठितुम् आरभत
कश्चन् निपुण: शिक्षक: सम्यक् जानाति कथं वन्यम् अश्वं वशीकुर्यात् | एवंविधानि कार्याणि कारयितुं तेषां प्रावीण्यमेव आसीत् | मामामहाभागै: सानेवर्यत: बहूनि कार्याणि शान्त्या कारितानि | वैद्यस्य अनवधाने मामाभागै: सानेवर्य: दीक्षां प्राप्तुं सिद्ध: कृतः
संत ज्ञानेश्वर महाराज “ माऊली” इति सामान्यतया स्नेहपूर्वम् उल्लेखित: स: , त्रयोविंश’त्तमे ख्रिस्तशतके जात: भारतीय: संत-कवि: तत्वज्ञानद्रष्टा महान्योगी च आसीत् | सः साक्षात् विष्णो: अवतारत्वेन गण्यते | माउलीमहाभागै: श्रीज्ञानेश्वरी लिखिता, या श्रीमद्भगवद्गीतायाः सरलमराठीटीका अस्ति | तेषाम् रचनाः सन्ति अमृतानुभव , चान्गदेव पासष्टि, श्रीहरिपाठ इति तथा च अन्यश्लोका: अभङ्गाः: च | स: वारकरीसंप्रदायस्य अग्रगण्य:आसीत् | माउली इत्यस्य अर्थ: माता इति, सत्यमेव यत् श्रीसंतज्ञानेश्वरमहाराजस्य सर्वेषां कृते स्नेहेन प्रेम्णा च तेषां नामाभिधानं माउली इति अभवत् |
Read in English | Read in Sanskrit | Read in German | Read in French | Main story
(German version)
Mama: Freund, Philosopher und Wegweiser
Herr Dr. Sane hat in seiner Kindheit Ihrer Heiligkeit Saguru Matushree Parvatidevi Deshpande und Seiner Heiligkeit Shree Mama Maharaj Deshpande (Mama) kennengelernt. Zu dem Zeit war Shree Mama ungefähr in seiner Jugendzeit und kannte den Herrn Sane als einen Familienfreund. Als die Familie Sane umgezog, hatten die beiden den Kontakt verloren und nach einigen Jahren traf Herr Dr. Sane Shree Mama. Zudem Zeitpunkt war Shree Mama in seinen fünfzigern Jahren und Dr. Sane war einen Familienmensch. Herr Dr. Sane war zudem Zeitpunkt ignorant und wusste von der spirituellen Reife Mamas nicht und dachte dass er besser als Shree Mama Spiritualität verstah.
Eines Tages traf Herr Sane Mama nur, weil seine Mutter ihm das gesagt hat. <<Mama, ich treffe Sie nur, weil meine Mutter mich quasi dazu gezwungen hat. Denken Sie bitte auch nicht, dass ich meine Nase voll von der familiären Verpflichtungen habe und nicht von meinen Pflichten weglaufen möchte. Zudem hätte ich auch kein Interesse als Askese zu leben. Ich treffe Sie nur weil ich mich für Philosophie brenne. Ich habe die Bücher von Swami Vivekananda gelesen und seine philosophischen Ansätze gefallen mir.>>
Mama lächelte und erklärte ihm folgendes: <<Denkst du dass man zwischen Spiritualität und materielle Welt auswählen muss? Du musst auch nicht deinen Job als Arzt aufgeben oder deine familiären Verpflichtungen, um auf dem spirituellen Weg Fortschritte zu machen. Also im Gegensatz: Die spirituelle Wissenschaft hilft einem sogar die materielle Welt zu verstehen, aber auch erklärt wie man sich im tagtäglichen Leben verhalten soll. Du solltest einfach weiterlesen, was dich interessiert.>> Gedanken Mamas, haben Dr. Sane angesprochen.
Nach einigen Tagen hat Dr. Sane Shree Mama auf eigeninitiativ getroffen und als die sich unterhalten haben, hat Shree Mama ihn gefragt: Singst du Gayatri-Mantra? Dr. Sane meinte das er das macht und sang es vor. Eigentlich ist dieses Mantra nur effektiv, wenn man es richtig bzw.mit den Höhen und Tiefen beim Singen beachtet. Shree Mama brachte ihm bei, wie man eigentlich das Mantra singt. Das war schon für den Arzt eine gewisse Art von Initiation bzw. Deeksha zu bekommen.
Dr. Sane ging davon aus, dass man kann nur komplexe Yoga-Asana machen kann, wenn man eine gewisse spirituelle Reife erreicht hat, wie die uralten Bücher alles beschrieben haben. Eines Tages meinte er vollem Stolz, dass er jeden Tag Yoga praktiziert, aber keinerlei Fortschritte mit dem Praynama sieht. Mama fragte <<Oh wirklich? Was genau machst du denn jeden Tag?>> Er meinte <<Viele Asanas, aber Praynama kann ich nicht so gut. Ich habe gehört, dass man Pranayama lieber von einem/-er Guru lernen soll, aber ich kennen keinen.>> Mama meinte daraufhin <<Mach dir keine Sorgen, ich bringe dir das bei. Dr. Sane lachte und meinte: Sie? Wirklich? Mama haben Sie das jemals von einem Sadguru gelernt? Oder haben Sie wie ich einige Bücher gelesen und denken, dass Sie ohne zu lesen das schaffen?>> Mama lächelte und meinte <<Aber sicher! Ich habe alles von einem spirituellen Guru gelernt.>> Dann lehrte Shree Mama ihm auch Pranayama. Der glückliche Arzt lernte sogar zwei wichtigen Sachen von Shree Mama, aber erfahren habe der Arzt die spirituelle Meister seines (Shree) Mamas, noch nicht.
Shree Jnaneshwari/Dyneshwari diktiert von Sankt Mauli* ist eine kritische Auseinandersetzung des Bhagavad Geetas auf einer einfacheren Sprache (Marathi), damit man beispielhaft den Werk auf Sanskrit verstehen kann. Sadguru Mama schloß dieses Buch in seinem Herzen und wünschte sich, dass jeder Sadhak diese Buch lese. Manchmal dauerte es bis seine Sadhaks von Shree Jnaneshwari überzeugt waren.
Eines Tages fragte Shree Mama, den Herrn Dr. Sane <<Hast du jemals Shree Jnaneshwari gelesen?>> Er meinte <<Ja, klar ich habe das Buch angefangen zu lesen, aber könnte nicht so wirklich verstehen. Die Lehre/Die Botschaft Gottes ist nicht so wirklich prägnant gefasst. Mauli in seiner Schrift verwendet viele Metaphern, womit man den Sinn der Sache nicht begreift. Ich denke eher, dass Jnaneshwari eine Poesie ist, aber kein philosophisches Werk.>>
Normalerweise hätte solch ein Kommentar einer Person Shree Mama wütend gemacht, aber er wusste schon, dass der Dr. Sane nur aus Ungewissheit spricht und es keiner bösen gemeinten Kommentar sei. Mama wollte, dass der Arzt mit seinem kritischen Blick das Buch würdigt. Darauf hat Shree Mam lässiger Weise gesagt: <<Eigentlich ist Shree Jnaneshwari nur eine zusammenfassung von Shrimad Bhagavad Geeta. Aber du könntest für eine nachvollziehbare prägnante Auseinandersetzung die originelle Fassung (von Bhagwad Geeta) lesen.>>
Dr. Sane versuchte doch die originelle Fassung auf Sanskrit zu lesen. Oft musste er viele Versen übersetzen und nachschlagen, was nur frustrierend war. Am Ende dieser Aktion langweilte er sich und meinte: <<Ich versteh nicht viel und fühle mich beim Lesen gelangweilt.>> Shree Mama nutzte diese Gelegenheit und empfahl ihm: <<Ich verstehe. Warum machst du nicht folgendes: Such dir eine Verse auf Bhagavad Geeta, die du nicht versteht und dementsprechend kannst du für eine Bedeutungserklärung in Shree Dyneshwari einlesen. Gerade deswegen hat Mauli dieses Buch diktiert, damit ganz einfache Menschen den Hauptwerk verstehen.>> Nach diesem Experiment lernte der Arzt Shree Dyneshwari zu schätzen und begann sogar das Buch bzw. einge Versen daraus täglich zu lesen.
Das zeigt uns, wie ein guter Trainer seiner Lernenden ganz genau Sachen ohne größere Mühe und mit aller Ruhe beibringt: Auf diese Art und Weise hat Shree Mama den Arzt auf Deeksha vorbereitet.
Read in English | Read in Sanskrit | Read in German | Read in French | Main story
(French version)
Mama: Ami, Philosophe et Guide
Dr Sane n’était qu’un enfant quand il a rencontré Sa Sainteté Sadguru Matushree Parvati Devi Desphande et Sa Sainteté Shree Mama Maharaj Deshpande (Mama). Mama n’avait que 18-19 ans à la fois et Dr Sane le connaît seulement comme un ami de famille. Les deux familles ont perdu le contact et il y avait des décennies que Dr Sane a recontre Mama encore une fois. Maintenant, Sadguru Mama avait une cinquantaine d”ans et Dr Sane était un homme adulte, un médecin avec des responsabilités personnelles et familiales. Dr Sane était ignorant de la maîtrise spirituelle de Mama; en fait, il pensait que la connaissance spirituelle de Mama était seulement un peu mieux que la sienne.
Un jour, le médecin a rencontré Mama sur l’insistance de sa mère.
“Mama, je suis ici pour vous rencontrer, seulement à cause de ma mère,” a admis le médecin. “S’il vous plaît, ne pensez pas que j’ai peur de mes responsabilités ou je suis frustré par les affaires du monde. Je n’ai aucun intérêt étant un ascétique et renonçant au monde. C’est que j’ai un intérêt marqué dans la philosophie, donc j’ai lu les enseignements de Swami Vivekananda et aussi quelques autres livres sur la philosophie spirituelle.”
Mama a souri et a gentiment expliqué “Pourquoi penses-tu que tu dois choisir entre la spiritualité et le monde matériel? Tu ne dois pas abandonner ton travail ni ta famille pour progresser sur le chemin spirituel; en fait, la connaissance spirituelle aide une personne à comprendre le monde matériel et en plus, enseigne à quelqu’un comment faire face au monde et aussi comment se comporter dans la vie quotidienne etc. Tu dois continuer à lire tout ce qui t’intéresse.”
Les pensées de Mama ont certainement résonnées avec celles de Dr Sane.
Dr Sane a rencontré Mama encore une fois, quelque jours plus tard, cette fois de sa propre initiative.
Pendant la conversation, Mama a demandé “Est-ce que tu récites le Gayatri Mantra?”
“Oui, je le récite,” le médecin a répondu et puis a commencé à le réciter devant Mama.
Le mantra puissant, cependant, est efficace sauf s’il est prononcé correctement. Alors, Mama a appris à Dr Sane le propre moyen de réciter le Gayatri mantra. Il ne savait pas que c’était un type de “initiation” par son Sadguru!
Dr Sane était sous l’impression que si quelqu’un pouvait effectuer les asanas complexes de yoga, cette personne maîtrisait le yoga comme décrit dans les textes anciens. Un jour, quand il a recontré Mama, il lui a dit joyeusement “Mama, je fais du yoga tous les jours.”
Mama était amusé. “Vraiment? Qu’est-ce que tu fais exactement?” Il a demandé.
“Oh, la plupart des asanas, mais le pranayam est encore un problème. On m’a dit que quelqu’un doit l’apprendre d’un Gourou ou un maître spirituel, mais je ne connais pas de Gourou.”
“Ne t’inquiète pas, je t’apprendrai,” Mama a répondu.
Dr Sane a rit. “Vous? Mama, est-ce que vous avez déjà appris d’un Gourou ou comme moi, a étudié quelques livres de yoga et vous pensez que vous pouvez le faire?”
Mama a souri et a dit “Ne t’inquiètes pas, je l’ai appris d’un vrai maître spirituel.” Alors, le chanceux médecin, à l’exception de Gayatri mantra, a aussi appris le pranayam de Mama, bien qu’il soit encore inconscient de la maîtrise spirituelle de son Bagaram Mama.
Shree Jnaneshwari, écrit par Mauli, est une critique de Shreepad Bhagwad Geeta, qui exprime les enseignements du Seigneur dans la langage simple, avec l’aide des exemples généralement compris. Sadguru Mama a chéri ce livre sacré et souhaité que tous ses sadhaks lisait le livre. Quelquefois, il fallait convaincre les sadhaks de le faire.
Un jour, Mama a demandé Dr Sane “Est-ce que tu as lu Shree Jnaneshwari?”
La réponse du médecin était candide. “Oh oui, j’ai essayé de le lire une fois, mais je ne l’ai pas apprécié. Les enseignements du Seigneur, comme transmis dans Shreepad Bhagvad Geeta, ne sont pas exprimés de manière succincte dans Shree Jnaneshwari. Mauli utilise si trop de similes et métaphores qu’on rate le point exact des enseignements. Je pense que Shree Jnaneshwari est un grand poème, et pas une grande oeuvre philosophique.”
Généralement, un mot ou un geste d’insulte à cette “ Bibliothèque en un seul volume” c-à-d Shree Jnaneshwari, aurait mis énormément en colère Mama. Cependant, il savait que ces commentaires venaient de l’ignorance et pas de mauvaise volonté.
Mama voulait que le médecin, avec la tête critique, appréciait le livre sacré, alors il a dit nonchalamment, “En fait, Shree Jnaneshwari est l’essentiel de Shreepad Bhagwad Geeta. Mais, si tu veux ton contenu précis, tu dois lire l’œuvre originale.”
Dr Sane puis a essayé de lire Shreemad Bhagwad Geeta; cependant, à sa grande déception, ses efforts ont été vains. C’était écrit en sanskrit, malgré les traductions, les versets étaient très difficiles à comprendre.
“Mama, je m’ennuie. Je ne comprends rien dans le Geeta,” il se plaignait.
Saisissant sa chance de pour lui faire lire Shree Jnaneshwari, Mama a répondu, “D’accord, pourquoi tu n’essaies pas ça? Prends un verset de Shreemad Bhagwad Geeta et si tu ne comprends pas, lire l’explication donnée dans Shree Jnaneshwari. Alors, pour quelle raison a Mauli créé cette critique? Il l’avait fait pour que les gens communs puissent comprendre Shreemad Bhagwad Geeta!”
Ce n’est pas nécessairement de dire qu’après cet experiment, Dr Sane a commencé à développer une vrai appréciation pour Shree Jnaneshwari, et puis a été habitué à lire quelques versets du livre chaque jour.
Comme un formateur expert qui sait comment apprivoiser un poney sauvage, et a le don de faire avancer les choses à partir de lui, Mama a patiemment fait faire plusieurs choses de Dr Sane. A son insu, Mama a preparé le médecin à recevoir deeksha de lui.
Read in English | Read in Sanskrit | Read in German | Read in French | Main story