Mr. Arvind Joshi, his wife and two young daughters lived in Andheri, a western suburb of Mumbai, India. His Holiness Sadguru Shree Mama (“Mama”) would often visit the home of another sadhak, Mr. Kanitkar at Bandra ,another suburb of Mumbai, around 13 kms away from Andheri.
One Saturday evening when Mr. Joshi returned from work, his wife told him that Mama had arrived at Bandra.
“That’s great news!” he said.
“Let’s plan to go to Bandra tomorrow for His darshan. I will call up Sadguru Mama to confirm.” Full of excitement, Mr. Joshi immediately phoned Mr. Kanitkar and spoke to Mama.
“At what time can I come to meet You, Mama?”, he asked.
“I will be going out by 8 a.m. Why don’t you reach here by 7?”, Mama replied.
The Joshis were delighted at the prospect of meeting Sadguru Mama. Sunday morning brought heavy showers, but their spirits were not dampened. The entire family was up early and by 6 a.m., they were ready to start their journey. As they were about to step out of their home, the phone rang. Mama was on the line.
“Mama here,” He said.
“Mama, we were just about to leave. We will reach there on time,” assured Mr. Joshi.
“That’s exactly why I called you up! How will you travel with two small children in this heavy downpour? You all stay put; I will come to your place right now”, said Mama.
Mr. Joshi was too moved to speak. It is so natural for a sadhak to rush to meet his Sadguru, but here Mama Himself was going through an ordeal to save His sadhaks from inconveniences! In about 20-25 minutes, amidst pouring rain, Mama reached Andheri by auto-rickshaw, which hardly shelters the commuters from the lashing rains. Not even once, in any shape or form, did Mama give the Joshi family the impression that He had gone out of His way or that He had done them a favor. The Joshis, basking in the glory of His love, had no words to express their gratitude towards Mama!
Originally published in the book Smrutiprasanga, ed.1, in 2018 by Shree Vamanraj Prakashan (SVP#240) compiled and edited by Sadguru P P Shree Dada. Refer to story number 16 from category Vividha Smrutilekh authored by Late Shree Arvind Joshi on page number 116.
Read in English | Read in Sanskrit |Read in German | Read in French
(Sanskrit version)
निजसाधकाः क्लेशेभ्यः रक्षिताः|
अरविन्दजोशीमहोदयः स्वपत्न्या द्वाभ्यां बालिकाभ्यां च सह भारते मुंबईनगरस्य पश्चिमतः अन्धेरीविभागे वसति स्म | प.पू.सद्गुरुश्रीमामामहाभागाः बहुधा अपरस्य साधकस्य श्री.कानिटकरमहोदयस्य गृहं बान्द्राविभागे (मुम्बईनगरे अपरः विभागः अन्धेरीतः १३ कि.मी. दूरम्) उपगच्छन्ति स्म |
एकस्मिन् शनिवासरे सायङ्काले यदा श्री.जोशीमहोदयः कार्यालयात् प्रत्यागतः तदा तस्य पत्नी तम् अवदत् यत् मामामहाभागाः बान्द्राविभागे समागताः सन्ति | सः सहर्षम् अवदत्, “एषा उत्तमा वार्ता ! वयं तेषां दर्शनार्थं बान्द्राविभागे श्वः गच्छामः| अहं सद्गुरुमामामहाभागान् कथयितुं दूरध्वनिं करोमि |” उत्साहयुक्तः श्री.जोशीमहोदयः तत्क्षणे श्री.कानिटकरमहोदयं दूरध्वनिं कृत्वा मामामहाभागैः सह सम्भाषणं कृतवान् | सः अपृच्छत्, “मामा, भवन्तं मिलितुम् अहं कदा आगच्छेयम्?” मामामहाभागाः अवदन्, “अहम् अष्टवादने निर्गमिष्यामि | अतः त्वं सप्तवादनपर्यन्तम् आगच्छसि किम्?
जोशीपरिवारः सद्गरुमामामहाभागानां दर्शनस्य विचारेण एव आनन्दितः आसीत् | रविवासरस्य प्रभातकाले दीर्घाः वर्षाः आसन् किन्तु जोशीपरिवारस्य ऊर्जा अबाधिता आसीत् | सम्पूर्णः परिवारः अतिप्रातःकाले उत्थितः, षड्वादने च प्रवासारम्भाय सज्जः आसीत् | यदा ते सर्वे गृहाद् बहिः गमिष्यन्तः आसन् तदा एव दूरध्वनिः ध्वनिम् अकरोत् | “अहं मामा वदामि |” ते अवदन् | श्री.जोशीमहोदयः सोत्साहम् अवदत्, “मामा, वयं प्रस्थानम् एव कुर्वन्तः स्मः| वयं समये आगमिष्यामः|” मामामहाभागाः अवदन्, “तदर्थम् एव मया दूरध्वनिः कृतः! द्वाभ्यां बालाभ्यां सह अस्यां वृष्टौ त्वं कथम् आगमिष्यसि? त्वं गृहे एव तिष्ठ, अहं तव गृहम् अधुनैव आगमिष्यामि |”
श्री.जोशीमहोदयः सगद्गदः भाषणे असमर्थः अभवत् | निजस्य सद्गुरोः दर्शनार्थं साधकस्य त्वरा तु स्वाभाविकी, किन्तु अत्र मामामहाभागाः स्वयं स्वसाधकान् सन्त्रासात् मोचयितुम् आत्मानं क्लेशयन्तः आसन् | २०-२१ मिनिटसमयानन्तरं घनवर्षासु मामामहाभागाः अन्धेरीविभागं रिक्षायानेन सम्प्राप्ताः| रिक्षायानं तु वर्षणात् प्रवासिजनान् कथमपि न रक्षति | तथापि एकवारम् अपि केनापि प्रकारेण मामामहाभागाः जोशीपरिवारम् इदं न दर्शितवन्तः यत् तैः तत्र आगत्य महान् उपकारः कृतः इति | जोशीकुटुम्बिनः तेषां प्रेमछत्रे तिष्ठन्तः मामामहाभागान् प्रति कृतज्ञतां प्रकटीकर्तुं शब्दान् एव न अजानन् |
मूलतः स्मृतिप्रसङ्गपुस्तके श्रीवामनराजप्रकाशनेन २०१८वर्षे सम्पादिता प.पू.श्रीदादामहाभागैः सङ्कलिता सम्पादिता च | कृपया कथा कर्माङ्कः १६ विविधस्मृतिलेखविभागे कै.श्री.अरविन्द जोशी-महोदयेन लिखिता ११६ पृष्ठे विलोक्यताम् |
Read in English | Read in Sanskrit |Read in German | Read in French
(German version)
Seine Saadhaks mussten keinen Umweg für IHN machen
Ein Saadhak wohnte mit seiner zwei Töchtern und seiner Frau in dem westlichen Stadtteil der Stadt Mumbai, Andheri in Indien. Seiner Heiligkeit Shree Mama hat öfters ihn und auch einen anderen Sadhaak Herr Kanitkar, im nächsten Stadtteil circa 13 Kilometer entfernt in Bandra besucht. An einem Samstagnachmittag kam Herr Joshi nach seinem Feierabend nach Hause und seiner Frau sagte ihm, dass Shree Mama schon in Bandra ist. Herr Joshi sagte dazu,, Das ist ja eine gute Nachricht! Lass uns mal nach Bandra morgen fahren. Herr und Frau Joshi wollten ihren Wunsch des ,,Darshans‘‘ erfüllen. (Darshan : Sadhaks zu Shree Mama immer gegangen sind und vor ihm vorbeugt haben und öfters ihm eine Süßigkeit oder ein kleines Tuch gegeben haben, immer hat Shree Mama das Lebensmittel als ,,Prasad‘‘ zurückgegeben, was die Saadhaks gegessen haben)” Mit hohem Interesse hat er Herr Kanitkar angerufen und Shree Mama gefragt,, Um wieviel Uhr könnte ich Sie besuchen? Er hat gesagt, morgen um 08 Uhr werde ich ausgehen, könntet ihr gegen 07 Uhr da sein?”
Nachdem die beiden ein Treffen ausgemacht haben, waren die Joshis glücklich und haben auf den Sonntag gewartet. Leider hat es seit frühmorgen sehr stark geregnet, aber dennoch ist die Familie nicht davon runtergekommen. Um früh morgen gegen 06:00-06:15 war die ganze Familie wach und haben sich auf vorbereitet, auf dem Weg nach Bandra zu machen. Als die die Wohnung verlassen wollten, hat das Telefon geklingelt und am Telefon war Shree Mama ,,Mama hier‘‘. ‚, Wir machen uns gerade auf dem Weg. Wir werden pünktlich da sein,” sagte Herr Joshi ,,Genau deswegen habe ich dich angerufen! Wie würdest du mit deinen kleinen Kindern im sehr starken Regen zu mir kommen? Bleibt zu Hause. Ich komme zu euch gleich,” sagte Mama.
Herr Joshi war wortlos. Es ist selbstverständlich dass für jeder/e Sadhak es immer dringend um Sadguru zu sehen ist. Aber hier, Shree Mama musste durch den starken Regen nach Andheri kommen, damit hat er seine Sadhaks die Unbequemlichkeiten, bequem gemacht. In den nächsten 20 Minuten stand Shree Mama vor der Tür und ist mit auto-rickshaw gefahren, was kaum während des starken Regen die Fahrenden schützt. Die ganze Zeit als Shree Mama bei Joshis war, hat er nie denen den Eindruck gegeben, dass er für die Familie aus seiner Planung extra den Beusch pünktlich geschafft hat. Joshis konnten nicht ihre Dankbarkeit in Worten fassen!
Übersetzt aus dem Buch Smrutiprasanga, ed.1, in 2018 verlegt von Shree Vamanraj Prakashan (SVP#240) zusammengefasst und bearbeitet von Sadguru P P Shree Dada. Vgl. Geschichte Nr. 16 aus dem Teil Vividha Smrutilekh geschrieben von gest. Shree Arvind Joshi auf Seite Nr 116.
Read in English | Read in Sanskrit |Read in German | Read in French
(French version)
Il a sauvé ses Sadhaks de l’inconvenance
M. Arvind Joshi, sa femme et ses deux jeunes filles vivaient à Andheri, une banlieue dans l’est de Bombay, Inde. Sa Sainteté Sadguru Shree Mama (“Mama”) était un visiteur fréquent à la domicile d’un autre sadhak, M. Kanitkar qui vivait à Bandra, qui est une autre banlieue de Bombay, à environ 13km de Andheri.
M. Joshi avait retourné chez lui une samedi soir quand sa femme lui disait que Mama était à Bandra.
« C’est une nouvelle merveilleuse! » dit-il. « Allons-y à Bandra demain, pour son darshan. Je vais appeler Sadguru Mama pour confirmer. » Avec plein d’enthousiasme, M. Joshi a immédiatement appelé M. Kantikar et a parlé avec Mama.
« A quelle heure est-ce que je peux vous rencontrer, Mama? »
« Je vais sortir à 8 heures du matin, est-ce que vous pouvez venir vers 7h? » Mama a répondu.
La famille Joshi était ravie de la perspective d’une rencontre avec Sadguru Mama. Malheureusement, dimanche matin; il faisait orageux. Néanmoins, leurs esprits restaient forts. La famille se levait tôt et à 6h du matin. Ils étaient préparés à démarrer leur voyage, quand Mama l’appelait.
« C’est Mama, » dit-Il.
« Mama, nous étions sur le point de partir. Nous serons là à l’heure, » M. Joshi L’a rassuré.
« C’est pourquoi je vous ai appelé! Comment est-ce que vous pouvez voyager dans cet orage avec deux petites filles? Vous restez là; Je viens chez vous maintenant, » disait Mama.
M. Joshi était tellement ému. C’était normal pour un disciple pour se dépêcher à rencontrer son Sadguru, mais Mama lui-même vivait une épreuve pour que ses disciples pourraient être sauvé de l’inconvenance! Au milieu de la pluie battante, dans 20-25 minutes, Mama est arrivé à Andheri par auto-rickshaw. Cette vehicle ne sauve pas les navetteurs de la pluie diluviennes. Mama n’a jamais donné l’impression à la famille Joshi qu’Il s’était écarté de son chemin ou Il leur avait fait une faveur. La famille Joshi, qui s’est délectée de la gloire de Son amour, n’avait pas de mots pour exprimer leur gratitude à Mama!
Publié à l’origine dans le livre Smrutiprasanga, ed.1, en 2018 par Shree Vamanraj Prakashan (SVP#240) compilé et édité par Sadguru P P Shree Dada. Voir l’histoire numéro 16 de la catégorie Vividha Smrutilekh écrite par feu Shree Arvind Joshi à la page 116.
Read in English | Read in Sanskrit |Read in German | Read in French