His Holiness Sadguru Shree Mama (“Mama”) was everything to us. Such was His charisma. He taught us how to progress in our spiritual life without getting too caught up in the materialistic world. He made invaluable life lessons very easy to understand and to practise. We have missed Him every day of our lives. The time we have had with Him only showed us how much He cared for us.
In January 1990, Mama was in Goa, a state in western India, and was staying at Mr. Arun Sathye’s place. It was our usual practice to sit with Mama and have light yet meaningful conversations with Him. One day, during one such conversation, I asked Him, “Mama, when will we meet again?”
He answered, “From here, I am either going to Alandi or Helwak. Definitely not to Pune”. Alandi is almost 470 km away from Goa. Helwak, although closer, is definitely a difficult drive in and of itself.
Thinking of these parameters, I asked, “How do we reach you, then? How do we meet you?”
Mama replied calmly, “I am going to be staying there for a reason. One who is truly motivated and is indeed interested in meeting me will make the effort to come to meet me there. ”
Little did we know what He meant by that. On March 21, 1990, Mama left this material world. As promised, He is still present in Alandi keeping the Varkari Sampraday (lineage) going and at Helwak which is a beacon of the Shree Datta lineage. He had already given us a hint about these plans. More importantly, He told us where we would find Him, in our hour of need. He truly was the caretaker of our lives!
A few years later, I developed gallstones. The doctor recommended that I get them removed. I trusted the recommendation since His Holiness Sadguru Shree Dada (“Dada”) had asked me to go with the doctor’s diagnosis. I was not worried about the operation itself, however, I did worry about its side effects. I was a bit scared, especially because Mama wasn’t present in-person to reach out to. To add to my worries, that night, I had an unusual dream. I saw Mama and I were sitting in our house. Just the two of us – by ourselves. No one else was around. “Strange,” I thought to myself. Mama was his usual self. I could see Him dressed in his usual simple attire. I was trying to make sense of things around me. Suddenly, Mama got up and left the house through the front door. I thought to myself, “Why did Mama leave the house to go outside?” As I kept wondering, I saw Mama come back inside through the same door. As Mama came walking in, something else caught my attention. I saw something at the door. A blob of flesh, raw, and flayed-looking, drenched in blood just lying at the door. I got scared. My brain froze. I could neither move nor think. Mama picked up that blob. I kept saying, “Mama, what are you doing? Mama, why are you doing this?” It fell on deaf ears until He got rid of the blob.
After that, He calmly said to me, “Don’t worry, Pushpa, I just got rid of the poison in your body!”
I stood there; scared to even approach the door. Suddenly, I woke up! That entire dream had made me restless. The next day, I called Dada and narrated the dream.
After listening to me, Dada said, “There is no reason to worry. Mama has indeed taken care of the toxins in your body. Now, your operation will be successful! ”
These words from Dada just reinforced my faith in Mama. By Sadguru’s grace, the operation went well. Mama took care of me, out of the greatness of His heart, long after He had left the material world. That dream and the events that followed strengthened my belief in Mama being our caregiver.
Originally published in the book Smrutiprasanga, ed.1, in 2018 by Shree Vamanraj Prakashan (SVP#240) compiled and edited by His Holiness Sadguru Shree Dada. Refer to story number 15 from category Anubhuti authored by Late Mrs. Pushpa Lele on page 379.
Read in English | Read in Sanskrit |Read in German | Read in French
(Sanskrit version)
रक्षादातारः पालनकर्तारः च |
प.पू.सद्गुरुश्रीमामामहाभागाः (‘मामा’) अस्माकं कृते सर्वस्वम् आसन् | ईदृशः आसीत् तेषाम् आकर्षको महिमा | सांसारिकजीवने व्यस्तेन न भूत्वा आध्यात्मिके जीवने प्रगतिः कथं कर्तव्या इति तैः अस्मभ्यं पाठितम् | अमूल्याः जीवनोपयोगिनः पाठाः तैः अतीव सरलतया पाठिताः आचरणसुलभाः च कृताः| तेषां स्मृतिः जीवने प्रत्येकदिवसे भवति | तैः सह यापितः समयः इदमेव न्यदर्शयत् यत् ते अस्माकं कियत् पालनम् अकुर्वन् |
१९९०ख्रिस्ताब्दस्य जानेवारीमासे मामामहाभागाः पश्चिमभारतस्य गोवाराज्ये श्री.अरुणसाठ्येमहोदयस्य निवासे आसन् | मामामहाभागैः सह उपविश्य लघवः तथापि अर्थपूर्णाः संवादाः करणीयाः इति अस्माकं नित्या रीतिः आसीत् | एकस्मिन् दिवसे ईदृशे एकस्मिन् संवादे अहं तान् पृष्टवती, “मामा, वयं कदा पुनः मिलामः?” ते अवदन्, “इतः अहं आलन्दीम् अथवा हेळवाकप्रान्तं गच्छामि | निश्चयेन न तु पुण्यपत्तनम् |” आलन्दी गोवातः ४७०कि.मि.मात्रं दूरे अस्ति | हेळवाकप्रान्तः यद्यपि समीपतरः तथापि वाहनं चालयित्वा गमनाय अतीव दुष्करः| इदं सर्वं विचिन्त्य मया पृष्टम्, “वयं कथं भवन्तं प्रति आगच्छामः? कथं मिलामः?” शान्ततया मामामहाभागैः उक्तम्, “अहं तत्र केनचित् हेतुना वसामि | यः सत्यं निष्ठावान् प्रेरितः मां द्रष्टुम् उत्सुकः च अस्ति सः कष्टं कृत्वा तत्र आगम्य मां मिलिष्यति |” वयं तु तेषाम् अभिप्रायं न अजानीम | १९९०ख्रिस्ताब्दे मार्चमासस्य एकविंशतितमे दिनाङ्के मामामहाभागाः इदं लौकिकं जगत् त्यक्त्वा निर्गताः| यथा प्रतिज्ञातम्, ते अधुना अपि आलन्दीमध्ये वारकरीसम्प्रदायं प्रेरयन्तः स्थिताः तथा हेळवाकप्रान्ते श्रीदत्तसम्प्रदायस्य पीठे अपि स्थिताः | तैः पूर्वमेव स्वीययोजनानां कल्पना प्रदत्ता आसीत् | महत्त्वपूर्णं तु इदं यत् सङ्कटसमये वयं तं कुत्र प्राप्नुमः तत् तैः कथितम् | सत्यम्, ते अस्माकं जीवनानां पालनकर्तारः आसन् !
केषाञ्चिद् वर्षाणाम् अनन्तरं मम मायुमध्ये अश्मानि अभवन् | वैद्येन सूचितं यत् ते अपाकर्तव्याः इति | अहं वैद्यस्य सूचनं स्वीकृतवती यतः प.पू.सद्गुरुश्रीदादामहाभागैः वैद्यानां मतं पालनीयम् इति कथितम् आसीत् | प्रत्यक्ष-शस्त्रक्रियाविषये मम चिन्ता नासीत् किन्तु तस्य इतरपरिणामानां विषये चिन्ता आसीत् | अहं किञ्चित् भीता आसम्, यतः श्रीमामामहाभागाः सदेहं तत्र उपस्थिताः न आसन् | रात्रौ अहं विचित्रं स्वप्नं दृष्टवती येन मम चिन्ता वर्धिता | मया दृष्टम्, मामामहाभागाः अहं च अस्माकं गृहे स्थिताः| केवलम् आवाम् एव -एकाकिनौ | कोऽपि अन्यः न आसीत् | अहम् अचिन्तयम्, “चित्रम् इदम् |” मामामहाभागाः साधारणवेशयुक्ताः आसन् | अहं तु परिस्थितिं ज्ञातुं यतमाना आसम् | अकस्मात् मामामहाभागाः उत्थाय अग्रद्वारेण गृहात् निर्गताः| अहम् अचिन्तयम्, “किमर्थं मामामहाभागाः गृहं त्यक्त्वा निर्गताः?” अहं विचारयन्ती स्थिता, तदा एव मया मामामहाभागाः तस्मात् एव द्वारात् पुनः आगच्छन्तः दृष्टाः| यथा ते अन्तरे आगताः तथा मया किमपि अपरं द्वारे दृष्टम् | मांसस्य अपक्वः निकृत्तः इव रुधिरक्लिन्नः खण्डः द्वारदेशे पतितः आसीत् | अहं भीता जाता | मम मस्तिष्कः स्तब्धोऽभवत् | अहं स्पन्दितुं चिन्तयितुं चापि अशक्ता अभवम् | मामामहाभागाः तं खण्डम् अगृह्णन् | अहम् अवदम्, “मामा, भवान् किं करोति? मामा, भवान् किमर्थम् इदं करोति?” तत् तैः श्रुत्वा अपि अश्रुतम् इव, ते तस्य मांसखण्डस्य नाशम् अकुर्वन् | तदनन्तरम्, ते शान्ततया माम् अवदन्, “पुष्पे मा चिन्तां कुरु | अहं तव देहे स्थितस्य विषस्य नाशम् अकरवम् |” अहं तत्र स्थिता; द्वारं गन्तुमपि भीता | अकस्मात् अहम् उत्थिता | तत् सम्पूर्णं स्वप्नं माम् अत्रासयत् | अग्रिमे दिवसे अहं श्रीदादामहाभागान् दूरध्वनिं कृत्वा स्वप्नं कथितवती | मां श्रुत्वा दादामहाभागाः अवदन्, “चिन्तायाः कारणं नास्ति | मामामहाभागैः तव देहस्थस्य विषस्य नाशः कृतः | अधुना तव शस्त्रक्रिया सफला भविष्यति |” दादामहाभागानाम् इदं वाक्यं मामावर्येषु मम श्रद्धाम् अदृढयत् | सद्गुरूणां कृपया शस्त्रक्रिया शोभना अभवत् | आर्द्रहृदयाः मामामहाभागाः मम पालनं कृतवन्तः, लौकिकजगत्त्यागानन्तरं बहुकालानन्तरम् अपि | तत् स्वप्नं तदनन्तराः च घटनाः मामामहाभागेषु मम श्रद्धाम् अवर्धयन् यत् ते अस्माकं रक्षादातारः सन्ति इति |
मूलतः स्मृतिप्रसङ्गपुस्तके श्रीवामनराजप्रकाशनेन २०१८वर्षे सम्पादिता प.पू.श्रीदादामहाभागैः सङ्कलिता सम्पादिता च | कृपया कथा कर्माङ्कः १५ अनुभूतिविभागे कै.सौ.पुष्पा लेले-महोदयया लिखिता ३७९ पृष्ठे विलोक्यताम् |
Read in English | Read in Sanskrit |Read in German | Read in French
(German version)
Shree Mama um uns allen kümmerte… und immer noch küWie mmert…
Seiner Heiligkeit Shree Mama (“Mama”) war alles für uns, aber auch sein Charisma. Er hat uns gelehrt, wie man Fortschritte auf dem spirituellen Weg machen kann, ohne man sich mit der materialistischen Welt gebunden fühlt. Seine unbezahlbare Lehre war ganz einfach und für jedermann verständlich. Wir haben ihm jeden Tag in unserem Leben vermisst. Die ganze Zeit, die wir mit ihm verbraucht haben, hat uns nur gezeigt, wie gut er sich um uns alle kümmerte.
1990 in Januar war Shree Mama in Goa (ein Bundesland in Indien) und wurde bei Herrn Arun Sathyes untergebracht. Wir haben uns immer bei ihm gesessen und mit ihm geredet. An einem Tag habe ich ihm nur gefragt, wann wir uns das nächste Mal treffen werden? Er sagte, dass er von Goa entweder nach Alandi oder nach Helwak fahren werde, aber auf gar keinen Fall nach Pune. Alandi ist ungefähr 470 km von Goa entfernt, Helwak liegt in der Nähe von Goa, aber es ist etwas schwierig dorthin mit dem Auto zu fahren. Diese Strecke habe ich zusammengerechnet und fragte ihn, wie wir ihn kontaktieren würden? Wie können wir Sie treffen? Mama hat netter Weise beantwortet ,,dort werde ich für einen bestimmten Grund bleiben. Wer sich richtig motiviert fühlt, mich zu treffen, und sich bemühen wird, wird mich auch dort treffen‘‘ Seine rätselhaften Antworten haben wir nur ein wenig verstanden. Am 21.03.1990 hinterließ Shree Mama die materielle Welt, aber er ist doch in Alandi durch Varkari Sampraday und in Helwak Vorort immer da. Er hat uns schon vorhin einen Hinweis über seine Pläne gegeben und aller wichtigsten wussten wir auch, wo wir ihn suchen können, wenn wir ihn brauchen. Er ist ein fürsorglicher Mensch für uns und kümmert sich um unser Leben!
Nach einigen Jahren wurde ich an Gallensteine erkrankt und Ärzte haben mir vorgeschlagen, durch eine OP die zu entnehmen. Ich habe den Vorschlag von meinen Ärzten auch vertraut, denn Seiner Heiligkeit Sadguru Shree Dada sagte auch, dass ich den Rat von meinen Ärzten folgen soll. Ich hatte nicht so viel Angst vor einer OP, aber vor den Nebenwirkungen. Ängstlich war ich, denn Mama nicht mehr persönlich ansprechbar war. Ich hatte einen komischen Traum. Ich sah folgendes: Shree Mama und ich saßen in meiner Wohnung. Keiner war da, was ich etwas komisch fand. Ich konnte Shree Mama in seiner üblichen Kleidung sehen. Inzwischen stand er auf und hat meine Wohnung verlassen. Ich fragte mich, warum er die Wohnung verlassen hat? Als ich darüber Gedanken gemacht habe,kam er wieder in meine Wohnung. Als er herein spazierte, konnte ich auch was anderes bemerken. Ein blutiger Klecks konnte ich neben der Tür sehen. Ich hatte richtig Angst. Ich konnte nichts mehr denken und saß einfach still. Mama nahm den Klecks in die Hand und sehend fragte ich ihn ,,Mama, was machen Sie?” Er antworte mir nicht, bis er den Klecks weg gemacht hatte. Dann sagte er zu mir ‚, Pushpa, mach dir keine Sorgen, ich habe nur den giftigen Teil deines Körpers weg gemacht‘‘ Ich stand dort fassungslos. In dem gleichen Moment war ich aufgeweckt und den ganzen Tag war ich unruhig. Am nächsten Tag habe ich Shree Dada angerufen und habe ihm den Traum erzählt. Er hat mir gesagt ,,Mach dir keine Sorgen. Shree Mama hat den giftigen Teil deines Körpers weggemacht. Nun wird deine OP erfolgreich sein!‘‘ Diese Wörter Dadas haben wieder mein Glaube an Shree Mama wieder aufgebaut. Dank Sadgurus ist auch meine OP erfolgreich gelaufen. Auch wenn Shree Mama die materielle Welt verlassen hat, hat er sich um mich gekümmert. Dieses Ereignis hat mein Glauben an ihm noch weiter gestärkt.
Übersetzt aus dem Buch Smrutiprasanga, ed.1, in 2018 verlegt von Shree Vamanraj Prakashan (SVP#240) zusammengefasst und bearbeitet von Seiner Heiligkeit Sadguru P P Shree Dada. Vgl. Geschichte Krupasagar Mama geschrieben von gest. Frau Pushpa Lele auf Seite Nr 379.
Read in English | Read in Sanskrit |Read in German | Read in French
(French version)
Comme un Soignant et Protecteur
Sa Sainteté Sadguru Shree Mama (“Mama”) était tel impressionnant, qu’il était tout pour nous. Il nous avait guidé à avancer sur le chemin spirituel sans rester trop attaché à ce monde matérialiste. Il facilitait à comprendre et à pratiquer les leçons de la vie indispensable. Il nous manque profondément et le temps que nous avons passé avec lui ne montre que son soin et son amour pour nous.
En janvier 1990, Mama était à Goa, un état dans l’ouest de l’Inde,chez M. Arun Sathye. C’était une habitude de s’asseoir avec Mama et de discuter sur les sujets légers et pourtant prudents. Une fois, je lui ai demandé « Mama, quand on se rencontrera ? »
Il a dit, « D’ici, j’irai soit à Alandi ou soit à Helwak. Mais certes, pas à Pune » Alandi est situé à presque 470 km de Goa. Bien que Helwak soit près, il est difficile d’y arriver. En pensant à tous ces paramètres, j’ai demandé « Alors, comment peut-on vous joindre ? et comment peut-on vous rencontrer ? » Mama a dit « J’y resterai avec un but. Ceux qui sont vraiment intéressés et motivés à me voir feront un effort de m’y rencontrer. » Peu savions nous ce qu’il voulait dire en ce moment. Malheureusement, le 21 mars 1990, Mama a quitté ce monde matérialiste. Mais comme promis, il est toujours présent à Alandi gardant la lignée de Varkari Sampraday et à Helwak qui est une phare de la lignée de Shree Datta. Il nous avait déjà donné ces allusions sur ces projets. En plus, certes il avait aussi indiqué où nous pouvions le trouver quand on aurait besoin de son aide. Il était vraiment un soignant de notre vie !
Quelques années plus tard, les calculs biliaires se sont développés dans mon corps. Du coup, le médecin m’avait préconisé de subir une intervention pour les calculs biliaires. Je lui ai fait confiance puisque Sa Sainteté Shree Dada (Dada) m’avait dit de suivre le diagnostic du médecin. Je n’étais pas inquiète pour l’opération mais plutôt pour ses effets secondaires. J’étais soucieuse surtout car Mama n’était pas là lui-même, en personne, pour donner des conseils. D’ailleurs, j’ai eu un rêve assez bizarre. J’ai vu que Mama et moi, nous étions assis chez moi. Ce n’était que nous deux, et personne n’était autour de nous.
« Étrange » j’y ai pensé. Mama était lui-même. Je pouvais le voir habillé comme d’habitude. J’ai essayé de comprendre ce qui s’est passé autour de moi. Tout d’un coup, Mama s’est levé et est sorti de la maison. Je me suis demandé « Pourquoi est-t-il parti comme ça ? » comme je continuais à l’imaginer, Mama est rentré de la même porte. Quelque chose m’a attiré l’œil. J’ai vu quelque chose à la porte. Il semblait comme une forme floue la chair, crue et mouillée du sang. J’étais pétrifiée. Je ne pouvais ni bouger ni penser. Puis, Mama a ramassé cette forme indéfinie et l’a jetée ailleurs.
Entre-temps, j’ai dit « Mama, qu’est-ce que vous faites ? Pourquoi vous faites ça ? » mais il a balayé d’un revers de sa main mes questions jusqu’à ce qu’il se soit débarrassé de cette forme floue. Puis, il m’a dit tranquillement, « Ne t’inquiète pas Pushpa, je venais de me débarrasser du poison de ton corps ! » en l’entendant, je suis resté là-bas bouche bée, même effrayée à ouvrir la porte. Et voilà, je me suis levée ! Ce rêve bizarre m’a rendu soucieux et puis je l’ai raconté à Dada le lendemain.
En m’écoutant, « Il ne faut pas inquiéter. Mama s’est bien occupé de toutes les toxines de ton corps. Maintenant la chirurgie passera avec succès ! » Ses mots ont approfondi ma croyance en Mama. Par sa grâce, la chirurgie s’est bien passée. Mama avait pris soin de moi, même après avoir quitté ce monde matérialiste. Le rêve et les événements qui ont eu lieu avaient affirmé que Mama est vraiment notre protecteur.
Originalement publié dans l’ouvrage Smrutiprasanga, ed.1, en 2018 par Shree Vamanraj Prakashan (SVP#240) édité / compilé par Sa Sainteté Shree Dada. Référer à l’histoire numéro 15 de la catégorie Anubhuti rédigé par feu Mme. Pushpa Lele sur le page 379.
Read in English | Read in Sanskrit |Read in German | Read in French